Defter ve belge gizleme - sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16991 Esas 2020/7717 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/16991
Karar No: 2020/7717
Karar Tarihi: 24.12.2020

Defter ve belge gizleme - sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/16991 Esas 2020/7717 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin \"Defter ve belge gizleme\" ve \"sahte fatura kullanmak\" suçlarından mahkumiyetine karar verdi. Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararın temyiz edilemeyeceği, sadece itiraza tabi olduğu belirtildi. \"Sahte fatura kullanmak\" suçuna ilişkin mahkumiyet hükmüne yapılan temyiz başvurusunda, sanığın lehine olan yasal düzenlemelerin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi tarafından yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararın detayları için kanun maddeleri 5560 sayılı Yasa, 5271 sayılı CMK'nin 231/12. maddesi, 264/2. maddesi, TCK'nın 62. ve 53. maddeleri, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi olarak belirtildi.

11. Ceza Dairesi 2017/16991 E. , 2020/7717 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belge gizleme, sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

1-"Defter ve belge gizleme" suçundan kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karara yönelik katılan vekilinin temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların 5560 sayılı Yasa ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi uyarınca temyizinin mümkün olmayıp itiraza tabi olduğu anlaşılmakla, katılan vekilinin vaki temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nin 264/2. maddesi uyarınca itiraz olarak değerlendirilip gereğinin takdir ve ifası için dosyanın mahalline İADESİNE,
2-"2008 takvim yılında sahte fatura kullanmak" suçuna ilişkin kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
a-Sanığın 28.10.2013 tarihinde istinabe yoluyla alınan savunmasında lehe hükümlerin uygulanmasını talep ettiği anlaşıldığından sanık hakkında TCK"nin 62. maddesindeki takdiri indirim nedeninin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi yasaya aykırı,
b-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 24/12/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.