Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulu 2019/1897 Esas 2021/766 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
VERGİ DAVA DAİRELERİ KURULU
Esas No : 2019/1897
Karar No : 2021/766

TEMYİZ EDEN (DAVALI) : …Vergi Dairesi Başkanlığı - …
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVACI) : … Lojistik Nakliyat Alternatif Enerji Petrol Ürünleri Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU :…Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına, 2009 yılına ilişkin emtia alımlarının bir kısmını gerçeği yansıtmayan faturalarla belgelendirdiği yolundaki saptamaları içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak sözü edilen faturalara dayalı katma değer vergisi indirimleri reddedilmek ve 2010 takvim yılına devreden indirilebilecek katma değer vergisi tutarı azaltılmak suretiyle yeniden düzenlenen beyan tablosuna göre 2011 yılının Nisan, Mayıs ve Ağustos dönemleri için re'sen salınan katma değer vergisi ile verginin üç katı tutarında kesilen ve tekerrür hükmü uygulanmak suretiyle artırılan vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemiyle dava açılmıştır.
… Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararı:
Davacı adına, 2009 yılına ilişkin emtia alımlarının bir kısmını gerçeği yansıtmayan faturalarla belgelendirdiği yolundaki saptamaları içeren vergi inceleme raporuna dayanılarak sözü edilen faturalara dayalı katma değer vergisi indirimleri reddedilmek suretiyle 2009 yılının muhtelif dönemlerine ilişkin salınan katma değer vergisi ve verginin üç katı tutarında kesilen vergi ziyaı cezasının kaldırılması istemiyle açılan dava, … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla reddedilmiştir.
Bu nedenle, 2009 yılının Aralık döneminden devreden katma değer vergisinin azaltılması sonucunda davacı adına 2011 yılının Nisan, Mayıs ve Ağustos dönemleri için re'sen tarh edilen katma değer vergileri ile vergilerin üç katı tutarında kesilen vergi ziyaı cezalarında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Tekerrür nedeniyle cezanın artırımlı uygulanabilmesi için, tekerrüre esas alınacak sonraki eylemin, önceki eylem nedeniyle kesilen cezanın kesinleşmesini takip eden takvim yılının başından başlayarak beş yıl içinde gerçekleşmesi gerekmektedir.
Dava konusu 2011 yılının Nisan, Mayıs ve Ağustos dönemlerine ait vergi ziyaı cezaları tekerrür hükümleri uygulanarak kesilmiştir. Tekerrüre esas alınan 2009 yılının Mayıs dönemine ait ceza 27/07/2009 tarihinde tebliğ edilerek kesinleşmiştir.
Olayda, tekerrür hükümlerinin uygulanabilmesi için sözü edilen cezanın kesinleştiği 2009 yılını takip eden 2010 yılından itibaren beş yıl içerisinde vergi ziyaı cezasını gerektiren bir fiilin işlenmesi gerekmektedir.
Davaya konu vergi ziyaı cezalı tarhiyat, davacının 2009 yılında yasal defter ve belgelerine kaydettiği bir kısım alışlarını sahte belge ile belgelendirmesi nedeniyle anılan döneme ait katma değer vergisi indirimlerinin reddedilmesi suretiyle yapılan hesaplamalara göre 2010 yılının Aralık döneminden 2011 yılının Ocak dönemine devreden verginin azaltılması ve 2011 takvim yılı katma değer vergisi beyan tablosunun yeniden düzenlenmesi sonucu bulunan fark vergilerden kaynaklanmaktadır.
Gerek inceleme elemanınca gerek davalı idarece davacının 2011 yılı içerisinde vergi ziyaı cezasını gerektiren bir eylemde bulunduğu yönünde herhangi bir tespit ve değerlendirme yapılmamıştır. Bu itibarla 2009 yılı içinde kesinleşen cezanın dayanak alınarak davacının 2009 yılında gerçekleşip 2011 yılında sonuç doğuran fiili nedeniyle dava konusu vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümlerinin uygulanması suretiyle arttırılmasında hukuka uygunluk bulunmamaktadır.
Vergi Mahkemesi bu gerekçeyle, katma değer vergisi ve verginin üç katı tutarında kesilen vergi ziyaı cezaları yönünden davayı reddetmiş; vergi ziyaı cezalarının tekerrür nedeniyle arttırılan kısmını kaldırmıştır.
Davalının temyiz istemini inceleyen Danıştay Üçüncü Dairesinin 28/12/2018 tarih ve E:2015/5181, K:2018/8362 sayılı kararı:
Olayda, 2009 yılının Mayıs dönemine ait katma değer vergisi üzerinden kesilen ve 27/07/2009 tarihinde tebliğ edilerek kesinleşen vergi ziyaı cezalarının tekerrüre esas alınarak uyuşmazlık konusu 2011 yılına ilişkin vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır.
Bu nedenle vergi mahkemesi kararının vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle artırılan kısmının kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrası hukuka uygun düşmemiştir.
Daire, bu gerekçeyle kararın, vergi ziyaı cezasının tekerrür nedeniyle arttırılan kısmının kaldırılmasına ilişkin hüküm fıkrasını bozmuştur.
… Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararı:
Mahkeme, ilk kararında yer alan aynı hukuksal nedenler ve gerekçeyle bozulan hüküm fıkrası yönünden ısrar etmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI: Tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin … tarihli ve … sayılı sirkülerde 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 339. maddesinde yer alan "tekerrüre ilişkin cezanın kesinleştiği tarihten itibaren takip eden yılın başından başlamak üzere" ibaresinin, tekerrürün uygulanacağı beş yıllık sürenin sona ereceği tarihin tespiti ile ilgili olduğu, ilk fiil için kesilen cezanın kesinleştiği tarihten itibaren takip eden yılın başına kadar olan süre içinde de aynı türden bir ceza kesilmesini gerektiren fiilin işlenmesi cezanın artırılmasını gerektirdiğinden, tekerrür hükümleri uygulanarak cezanın arttırılmasında hukuka aykırılık bulunmadığı belirtilerek ısrar kararının bozulması gerektiği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI: Cevap verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ: Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Kurulunca, vergi ziyaı cezasının tekerrür hükmü uygulanarak artırılan kısmının kaldırılmasına ilişkin Vergi Mahkemesinin ısrar kararında, "44,40 TL'den aşağı olmamak üzere reddine karar verilen tutar üzerinden binde 4,55 oranında hesaplanacak olan nispi karar harcının ... davalı idarece davacıya ödenmesine" ilişkin ibareyle davalı idare aleyhine karar harcına hükmedilmiş ise de 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 13. maddesinin birinci fıkrasının (j) bendi uyarınca davalı idarenin 492 sayılı Kanun'un (1) ve (3) sayılı tarifelerine giren bütün işlemleri harçtan müstesna olduğundan davalı aleyhine karar harcına hükmedilmesinde hukuka uygunluk bulunmadığı sonucuna varılmış olup bu husus yeniden yargılama yapılmasına ihtiyaç duyulmayan düzeltilmesi mümkün yanlışlık olarak görüldüğünden, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 6545 sayılı Kanun'un 22. maddesiyle değişik 49. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendi uyarınca, isteme konu kararın değinilen kısmının çıkartılarak düzeltilmesinden ve Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME :
Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi yukarıda açıklanan ısrar kararı, aynı hukuksal nedenler ve gerekçe ile Kurulumuzca da uygun bulunmuş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir.

KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1- Davalının temyiz isteminin REDDİNE,
2-… Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı ısrar kararının DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 26/05/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.