Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi


Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı SGK Başkanlığı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1- Dava; 03.09.2004 tarihli iş kazasında, sürekli iş göremezlik durumuna giren sigortalıya bağlanan gelirlerin tahsili istemine ilişkin olup, 5510 sayılı Yasanın 21. maddesiyle yeniden getirilen “sigortalı veya hak sahiplerinin işverenden isteyebilecekleri tutarlarla sınırlı” tazmin hükmünün, 5510 sayılı Yasanın yürürlüğü öncesinde gerçekleşen iş kazalarından kaynaklanan rücuan tazminat davalarında uygulanmasına olanak veren bir düzenleme bulunmadığı gözetildiğinde, davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 26. Maddesidir.
Anılan maddeden doğan rücu hakkının, “halefiyete” değil, “kanundan doğan basit rücu hakkına” dayanmasına, Kurumun rücu alacağının, ilk peşin değerin kusura tekabül eden miktarıyla sınırlı bulunmasına ve tazminat hesabının bu şekilde yapılması gerekmesine, bu bağlamda, ilk peşin sermaye değerli gelir hesabında sosyal yardım zammının dahil edilmesinin gerekmesine göre, somut olayda, sosyal yardım zammı dahil edilmeyerek eksik rücu alacağı belirleyen hesap raporunun hükme esas alınması isabetsiz ise de, bu isabetsizliğin davadaki talep ve hükmedilen miktar itibariyle sonuca etkisinin bulunmamasına göre bozma sebebi yapılmamıştır.
2-Rücu davalarında faize; gelirler yönünden onay, masraflar yönünden ise; sarf ve ödeme tarihlerinden itibaren hükmedilmesi gereği gözetilmeksizin, yazılı şekilde alacağın tamamı için ödeme tarihinden itibaren faize hükmedilmiş olması,
3-Hukuk Muhakemeleri Kanunun 326/1. maddesine göre yargılama harç ve giderlerinden, davada haksız çıkan yani aleyhine hüküm kurulan tarafın sorumlu olduğu gözetilmeksizin Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığının harçtan bağışık olduğundan bahisle harca hükmedilmemiş olması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6217 sayılı Kanunun 30’uncu maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununa eklenen geçici 3’üncü madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438’inci maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Hüküm fıkrasında yer alan “ödeme yaptığı tarihten” ibaresinin silinerek yerine “gelirler yönünden onay, masraflar yönünden ise; sarf ve ödeme tarihlerinden” ibaresinin yazılmasına,
Harç ile ilgili 3 numaralı bendi içeriğinin silinerek yerine “Kabul edilen miktar üzerinden hesaplanan 321,75 TL karar ve ilam harcının davalıdan alınarak hazineye irat kaydına” ibaresinin yazılmasına ve kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.03.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.







.