Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - 6136 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2017/3366 Esas 2019/779 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, 6136 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanıklar hakkında verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
I)Sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ...’in temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II)Sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Bozmadan önce verilen ve sadece sanık tarafından temyiz edilen 18.03.2014 tarihli kararda sanık hakkında, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verildiği ancak sanığın ikinci kez mükerrir olduğuna ilişkin bir karar karar verilmediği ve aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle bu hususun 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak teşkil ettiği gözetilmeden, sanık hakkında ikinci kez mükerrir sayılmasına hükmedilmesi,
2-TCK"nın 58. maddesinin uygulanması sırasında denetim süresinin belirlenmesinin infaza yönelik bir işlem olduğu gözetilerek, 5237 sayılı Yasa"nın 58/6-7. maddesi gereğince mükerrir olan sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmesiyle yetinilmesi yerine, 5275 sayılı Yasa"nın 108/2. maddesine dayanılarak 2 yıl denetimli serbestlik süresinin de belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından "Sanık ... hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ve 2 yıl denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin bölümlerin hüküm fıkralarından çıkartılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.01.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.