Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/13481 Esas 2015/22870 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.

Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirkette kasiyer olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin işverence haksız feshedildiğini iddia ederek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davacının iddialarının yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, bozmaya uyulup toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin haksız feshedildiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı ve davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Ücretin miktarı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık vardır.
Kural olarak ücretin miktarı ve ekleri gibi konularda ispat yükü işçidedir. Çalışma yaşamında daha az vergi ya da sigorta pirimi ödenmesi amacıyla zaman zaman, iş sözleşmesi veya ücret bordrolarında gösterilen ücretlerin gerçeği yansıtmadığı görülmektedir.
Bu durumda gerçek ücretin tespiti önem kazanır. İşçinin kıdemi, meslek unvanı, fiilen yaptığı iş, işyerinin özellikleri ve emsal işçilere ödenen ücretler gibi hususlar dikkate alındığında imzalı bordrolarda yer alan ücretin gerçeği yansıtmadığı şüphesi ortaya çıktığında, bu konuda tanık beyanları gözetilmeli ve işçinin meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler, meslek unvanı ve fiilen yaptığı iş bildirilerek sendikalarla, ilgili işçi ve işveren kuruluşlarından emsal ücretin ne olabileceği araştırılmalı ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek bir sonuca gidilmelidir.
Somut olayda; davacı 1.000,00 TL net ücret aldığını iddia ederken davalı davacının bordroda gözüken ücreti yani asgari ücreti aldığını savunmaktadır. Mahkemece ücret araştırması yapılmış ise de, 2012 yılı için emsal ücretler bildirilmiştir. Oysa davacının iş sözleşmesi 2011 yılı sonlarında feshedilmiştir. Bu nedenle yukarıdaki açıklamalara göre usulünce emsal ücret araştırması yapılarak özellikle davacının kıdemi ile davacıyla aynı işi yapıp başka bir dosyada davalı şirket adına tanıklık yapan Hülya isimli işçinin kendi ücretine ilişkin beyanı da dikkate alınıp tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildikten sonra davacının ücretinin belirlenmesi gerekirken bunun yapılmaması hatalıdır.
3-Diğer taraftan davacının fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücreti talebi bakımından en yüksek mevduat faizi talebine rağmen bu talepler yönünden yasal faize karar verilmesi isabetsizdir.
4-Nihayet yargılama gideri hesaplanırken davacı tarafça ödenen peşin harcın da kabul-ret oranına göre davalıyla davacı arasında paylaştırılması da yerinde olmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 01.07.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.