MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine; dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; 24.01.2006 tarihli taşınmaz satış sözleşmesi ile davalıdan bir konut satın aldığını, sözleşmeye göre 30.06.2009 tarihinde teslim edilmesi gereken konutun 19.10.2009 tarihinde teslim edildiğini, geç teslimden kaynaklı kira kaybının olduğunu, ayrıca davalının mimari projeye aykırı olarak sitedeki blokları birbirine yaklaştırdığını, bu durumun konutun değerini düşürdüğünü ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 1.259,00 TL kira tazminatı ile 7.432,00 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, davaya konu taşınmazın geç tesliminden kaynaklı kira kaybı tazminatı olan 1.259,00 TL"nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, davacının taşınmazın ayıplı olduğu iddiasına dayalı değer kaybına ilişkin tazminat talebinin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre yerinde olmayan davacının bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun olan hükmün onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
2-14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2016 tarihinden itibaren 2.190,00 TL"ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel
mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davalının, temyize getirdiği miktar, karar tarihi itibariyle 2.190,00 TL"yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin anılan davalının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenle davacının tüm temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, ikinci bentte açıklanan nedenle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan temyiz harcının davalıya iadesine, 23/11/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.