Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/29865 Esas 2020/13106 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
21/11/2006 tarihli karar ile sanığın 765 sayılı Kanun’un 491/2. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verildiği, 6. Ceza Dairesinin 14/05/2010 tarihli bozma ilamı üzerine 08/10/2010 tarihli karar ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına karar verildiği, hükmün 19/01/2011 tarihinde kesinleşmesinden sonra 25/02/2013 tarihinde kasten yeni bir suç işlemesi nedeniyle sanığın yargılanarak mahkumiyetine karar verildiği ve mahkumiyet kararının 08/07/2015 tarihinde kesinleştiği belirlenerek yapılan incelemede;
28/09/2004 tarihinde düzenlenen raporda suça konu... plakalı arabanın kapılarının sağlam olduğu, aracın sol ön kapısının anahtar kısmında zorlama izlerinin olduğunun tespit edildiği gözetildiğinde sanığın eyleminin 765 sayılı Kanun"nun 493/1. maddesi yerine aynı Yasa"nın 491/ilk maddesi ile uygulama yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK"nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, 5237 sayılı TCK"nın 142. maddesinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK’nın 493/1. maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu; sanığın suç tarihinde gece saat 22:30 sıralarında müştekinin kullanımında bulunan aracın kapısını 28/09/2004 tarihinde düzenlenen bilirkişi raporu içeriğine göre muhkem olan kapısının zorlanarak açıldığı ve aracın düz kontak yapılarak çalındığının anlaşılması karşısında; sanığın eyleminin 765 sayılı TCK"nın 493/1, 522. maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu oluşturduğu, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın ilgili maddeleri uyarınca ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenerek, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenmesi gerektiği ancak sanık hakkında suçun nitelendirilmesinde hata yapılarak 765 sayılı TCK"nın 491/ilk maddesi gereğince uygulama yapılması nedeniyle aleyhe temyiz olmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamış, dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
765 sayılı TCK uyarınca kurulan hükmün lehe olduğu kabul edidiği halde 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına da hükmolunarak, karma uygulama yapılmak suretiyle hükümde karışıklığa neden olunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkartılmasına, karar verilmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.