Özet:

Davacı, zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespiti istemiyle dava açmıştır. İlk derece mahkemesi tarafından davanın reddine karar verilmiş ve davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur. Ancak, istinaf başvurusu da reddedilmiştir. Davacı vekili, bu karara karşı temyiz başvurusunda bulunmuştur. Dosyadaki deliller ve yasal dayanaklar incelendikten sonra, temyiz itirazlarının yerinde olmadığı ve usul ve kanuna uygun olan hükmün onanması gerektiği kararına varılmıştır.
Kararda, davacının zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespiti istendiği belirtilmiştir. Ayrıca, 1479 sayılı Yasa kapsamında zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olmakla birlikte, kararın detaylarına ilişkin bilgi verilmemiştir.
Kararda, bir kanun maddesi belirtilmemiştir. Ancak, davacının 1479 sayılı Yasa kapsamında zorunlu Bağ-Kur sigortalısı olduğunun belirtildiği için, bu kanunun detaylı ve açıklayıcı şekilde incelenmesi gerekmektedir. 1479 sayılı Yasa, sosyal güvence hakkı sağlamak amacıyla yürürlüğe konulan bir yasadır ve sigorta primlerini ödeyen kişilerin sosyal güvenlik hizmetlerinden yararlanmasını sağlamaktadır. Bu yasa, sigortalıların sağlık, malullük, yaşlılık, ölüm gibi risklere karşı korunmasını amaçlamaktadır.