Mühür Bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2713 Esas 2020/7660 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2713
Karar No: 2020/7660
Karar Tarihi: 23.12.2020

Mühür Bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2713 Esas 2020/7660 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında mühür bozma suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanık önceden hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesine rağmen, daha sonra taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçu işlediği ihbar edildiği için hükmün açıklanması kararlaştırılmıştır. Bununla birlikte, ihbar edilen suçun kasıtlı suç olmaması nedeniyle hükmün açıklanmasına karar verilememiştir. Sanığın doğrudan hükmedilen adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olduğundan, temyiz istemi reddedilmiştir. Kanunlar açıklandığı şekilde şunlardır: 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2020/2713 E. , 2020/7660 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür Bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık hakkında 20/12/2012 tarihinde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, ... Asliye Ceza Mahkemesi’nin 08/02/2017 tarihli, 2015/427 Esas ve 2017/105 Karar sayılı kararı ile sanığın taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçunu işlediğinin ihbar edilmesi üzerine mahkemece sanık hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün açıklandığı, ancak ihbara konu olan suçun kasıtlı suç olmaması nedeniyle hükmün açıklanmasına karar verilemeyeceği anlaşılmakla; Mahkemenin bu temyiz incelemesine konu edilen hükmün açıklanmasına dair 27/06/2019 tarihli 2019/66 Esas ve 2019/303 Karar sayılı ilamı yönünden kanun yararına bozma yoluna gidilmesi hususunda gereğinin mahallinde takdir ve ifası mümkün görülmüştür.
6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında doğrudan hükmedilen 80 TL adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olduğundan, Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 23/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.