Abaküs Yazılım
6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2009/11780
Karar No: 2010/1756
Karar Tarihi: 18.02.2010

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2009/11780 Esas 2010/1756 Karar Sayılı İlamı

Özet:


Davanın, kiracının temerrüdü nedeniyle tahliye ve kira alacağının tahsili istemiyle açıldığı ve mahkemece istemin reddedildiği belirtilmiştir. Davacı, kiracının sözleşmede belirtilen artış oranına uymaması nedeniyle noksan ödenen ve hiç ödenmeyen kira paralarının toplamı 65.815,70 TL’nın ödenmesi için gönderilen temerrüt ihtarnamesi sonuçsuz kaldığından temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesine, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 10.000 TL kira alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkemece kira paralarının TÜFE oranında artış yapılarak ödendiğinden bahisle temerrüt olgusu gerçekleşmediğinden davanın reddine karar verilmiştir.
Kararda, davalı taraflar arasında 01.01.2007 tarihli kira sözleşmesi düzenlendiği iddia edilmiş, ancak davacı tarafından inkar edilmiştir. Bu nedenle davalının iddiasının geçerli olmadığına karar verilmiştir. Taraflar arasında var olan 15.10.1996 tarihli kira sözleşmesinin hususi şartlar bölümünde kira süresinin üç yıllık olduğu ve her sene sonunda %60 artırılacağı düzenlenmiştir. Bu artış oranı tarafları bağlayıcıdır. Kurallar doğrultusunda takibe konu olan dönemlere ait kira paralarının tespit edilmesi, eksik ödeme olup olmadığının belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- Türk Borçlar Kanunu (TBK) Madde 310
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu (HMK) Madde 438
(Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi         2009/11780 E.  ,  2010/1756 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

    Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye-alacak davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
    Dava temerrüt nedeniyle tahliye ve kira alacağının tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece isteminin reddine karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
    Davacı dava dilekçesinde, davalının 15.10.1996 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile kiracı olduğunu, sözleşmenin 2.maddesinde, kira parasının yıllık %60 oranında artırılacağına ilişkin hüküm bulunmasına rağmen artırımsız ödemesi nedeniyle noksan ödenen ve hiç ödenmeyen kira paraları toplamı 65.815,70 TL’nın ödenmesi için gönderilen temerrüt ihtarnamesi sonuçsuz kaldığından temerrüt nedeniyle kiralananın tahliyesine, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 10.000 TL kira alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir. Mahkemece kira paralarının TÜFE oranında artış yapılarak ödendiğinden bahisle temerrüt olgusu gerçekleşmediğinden davanın reddine karar verilmiştir.
    Davacı tarafça davada dayanılan 15.10.1996 tarihli kira sözleşmesi hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Davalı taraflar arasında 01.01.2007 tarihli kira sözleşmesi düzenlendiğini savunmuş ise de bu sözleşmedeki imza davacı tarafından inkar edilmiş olup davalı tarafça aslı ibraz edilemeyen fotokopi belgeye itibar edilemeyeceğinden 01.01.2007 tarihli sözleşmenin geçerli olduğundan söz edilemez. Davacının dayandığı 15.10.1996 başlangıç tarihli ve üç yıl süreli kira sözleşmesi yürürlüktedir ve tarafları bağlar. 15.10.1996 başlangıç tarihli ve üç yıl süreli kira sözleşmesinin hususi şartlar bölümünün 2.maddesinde; “…kira müddetinin üç yıllık olduğu ve her sene sonunda %60 artırılacağı” düzenlenmiştir. Bu artış oranı belli ve muayyen olup tarafları bağlar. Nitekim kira parasının her kira dönemi sonunda artırılacağı davalının da kabulünde olup her yıl belli oranlarda artış yapılarak kira paralarının davacının banka hesabına ödendiğini savunmuştur. Bu durumda mahkemece kira sözleşmesinde düzenlenen artış oranı doğrultusunda takibe konu 2001 yılı Eylül ayından 2008 yılı Şubat ayına kadarki dönemlere ait kira paralarının tespit edilmesi, davalının sunduğu ödeme belgelerindeki ödemeler dikkate alınarak eksik
    ödeme olup olmadığının belirlenmesi, sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, sözleşmede düzenlenen kira parasındaki artış oranının ilk yıl için geçerli olduğu daha sonraki yıllarda TÜFE oranında artış yapılması yolundaki bilirkişi raporu esas alınarak yazılı gerekçeyle istemin reddine karar verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 18.02.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

    Son Eklenen İçtihatlar   AYM Kararları   Danıştay Kararları   Uyuşmazlık M. Kararları   Ceza Genel Kurulu Kararları   1. Ceza Dairesi Kararları   2. Ceza Dairesi Kararları   3. Ceza Dairesi Kararları   4. Ceza Dairesi Kararları   5. Ceza Dairesi Kararları   6. Ceza Dairesi Kararları   7. Ceza Dairesi Kararları   8. Ceza Dairesi Kararları   9. Ceza Dairesi Kararları   10. Ceza Dairesi Kararları   11. Ceza Dairesi Kararları   12. Ceza Dairesi Kararları   13. Ceza Dairesi Kararları   14. Ceza Dairesi Kararları   15. Ceza Dairesi Kararları   16. Ceza Dairesi Kararları   17. Ceza Dairesi Kararları   18. Ceza Dairesi Kararları   19. Ceza Dairesi Kararları   20. Ceza Dairesi Kararları   21. Ceza Dairesi Kararları   22. Ceza Dairesi Kararları   23. Ceza Dairesi Kararları   Hukuk Genel Kurulu Kararları   1. Hukuk Dairesi Kararları   2. Hukuk Dairesi Kararları   3. Hukuk Dairesi Kararları   4. Hukuk Dairesi Kararları   5. Hukuk Dairesi Kararları   6. Hukuk Dairesi Kararları   7. Hukuk Dairesi Kararları   8. Hukuk Dairesi Kararları   9. Hukuk Dairesi Kararları   10. Hukuk Dairesi Kararları   11. Hukuk Dairesi Kararları   12. Hukuk Dairesi Kararları   13. Hukuk Dairesi Kararları   14. Hukuk Dairesi Kararları   15. Hukuk Dairesi Kararları   16. Hukuk Dairesi Kararları   17. Hukuk Dairesi Kararları   18. Hukuk Dairesi Kararları   19. Hukuk Dairesi Kararları   20. Hukuk Dairesi Kararları   21. Hukuk Dairesi Kararları   22. Hukuk Dairesi Kararları   23. Hukuk Dairesi Kararları   BAM Hukuk M. Kararları   Yerel Mah. Kararları  


    Avukat Web Sitesi