Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5445 Esas 2019/12473 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/5445
Karar No: 2019/12473

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/5445 Esas 2019/12473 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2019/5445 E. ve 2019/12473 K. sayılı boşanma davası kararı, davacı kadın tarafından maddi ve manevi tazminat ile iştirak nafakasının miktarları yönünden temyiz edilmiştir. Mahkeme, davacının sair temyiz itirazlarını yersiz bulmuştur. Ancak, tarafların ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya sebebiyet veren olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, ihlal edilen mevcut ve beklenen menfaat gibi faktörler göz önünde bulundurularak verilen maddi tazminatın az olduğu sonucuna varmıştır. Bu nedenle, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi tazminat takdiri yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kararın bu nedenle bozulması gerektiği oybirliğiyle kabul edilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 174/1. maddesi de kararda geçen kanun maddelerindendir.

2. Hukuk Dairesi 2019/5445 E. , 2019/12473 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından maddi ve manevi tazminat ile iştirak nafakasının miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı kadının aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, kararın bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 18.12.2019 (Çrş.)