Sahte fatura kullanma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/3608 Esas 2020/7617 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

1-Sanık hakkında 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçundan (asıl dosya) verilen beraat hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında...Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 13/01/2010 tarihli, 2010/12 Esas sayılı iddianamesi ile 2008 takvim yılında sahte fatura kullanma suçundan açılan kamu davası ile 19/04/2011 tarihli ve 2011/186 Esas sayılı iddianamesi ile 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçundan açılan davanın birlikte yapılan yargılaması neticesinde mahkemenin 28/02/2012 tarihli, 2011/119 Esas ve 2012/73 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında beraat ve davanın reddi kararları verildiği, katılan vekilinin temyiz talebi üzerine Dairemizin 22/03/2018 tarihli, 2016/2589 Esas ve 2018/2526 Karar sayılı ilamı ile katılan vekilinin temyiz talebinin sanık hakkında verilen beraat hükmüne yönelik olduğu kabul ederek bozma kararı verildiği, davanın reddi kararının temyiz incelemesine konu yapılmadığı ve kesinleştiği, bozma ilamından sonra sanık hakkında davanın reddi kararına dayanak dava yönünden yeniden hüküm kurulduğu, verilen bu kararın “yok hükmünde” olduğu ve temyizen incelenecek bir hüküm bulunmadığı anlaşılmakla, dosyanın bu yönüyle incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2-Sanık hakkında “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan (birleşen dosya) verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamada, sanığa yüklenen “2008 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçunun Kanun‘daki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK‘nin 66/1-e. maddesinde öngörülen 8 yıllık asli dava zamanaşımının, kesici son işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı "09/09/2011" tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği gözetilmeden, yargılamaya devamla sanık hakkında mahkûmiyet kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 23/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.