MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması

1-Sanık hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçuna yönelik verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı sanığın temyizinin incelenmesi;
Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların 5560 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK‟nin 231/12. maddesi uyarınca temyizi mümkün olmayıp itiraz yoluna tabi olduğundan; sanığın temyiz talebinin itiraz dilekçesi olarak kabulü ile merciinde incelenmek üzere dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2-Sanık hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçuna yönelik verilen mahkumiyet kararına karşı sanığın temyizinin incelenmesi;
Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleyen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nun 43/1. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmayarak, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 04.03.2008 gün ve 47/43 sayılı kararında açıklandığı üzere, eleştiri konusu yapılan ve sanığın gerçekte alması gereken ceza miktarından daha az bir ceza almasına yol açan mahkeme uygulamasının sanık lehine olması nedeniyle bu yanılgılı uygulamada yapılan hatadan ötürü ikinci kez atıfet sağlayacak şekilde bozma yapılmasının adalet ve hakkaniyete uygun olmayacağı cihetle sanık hakkında 213 sayılı yasanın 359/b ve TCK’nin 62. Maddesi uyarınca tayin edilen cezanın 2 yıl 6 ay olması gerekirken; hatalı hesap sonucu 2 yıl 6 ay 15 gün şeklinde fazla ceza tayini ikinci kez atıfete sebep olacağından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 22.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.