Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10173 Esas 2019/6247 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/10173
Karar No: 2019/6247
Karar Tarihi: 25.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/10173 Esas 2019/6247 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanık hakkında katılan kişiye yönelik yaralama suçundan mahkumiyet hükmü vermiş ve sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısı bu kararı temyiz etmiştir. Mahkeme, adli para cezalarının kesin nitelikte olduğunu belirterek temyiz itirazlarını reddetmiştir. Ancak mahkeme, sanığın daha önceden husumeti bulunan bir kişiyi hedef aldığı ve bir başkasını yanlışlıkla yaraladığını göz önünde bulundurmadan fazla ceza tayini yaptığını ve Anayasa Mahkemesi kararı ile sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğini belirterek bu nedenle hükmün bozulmasına karar vermiştir.
Kanun maddeleri:
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un 8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi
- 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi

3. Ceza Dairesi 2018/10173 E. , 2019/6247 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ... hakkında, katılan ..."a yönelik yaralama eylemi nedeniyle açılan bir kamu davası bulunmadığı halde kesin nitelikte hüküm kurulması nedeniyle temyiz incelemesine konu edilememiş ise de, bu husustaki hukuka aykırılık iddiasının kanun yararına bozma yolu ile giderilmesi mümkün görülmüştür.
1) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türü itibariyle hükmün, 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu anlaşıldığından, sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında katılan ..."i karşı kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Oluşa, kabule, katılanların ve sanığın aşamalardaki beyanları ile tüm dosya kapsamına göre, sanık ..."ın daha önceden aralarında husumet bulunan katılan ..."i hedef alarak pompalı tüfekle ile bir el ateş ettiği, olay esnasında katılan ..."in önünde tesadüfen iş yerine doğru yürüyen ve sanık ile husumeti olmayan ..."in yaralandığı olayda, mahkeme gerekçesinde hedefte sapma sonucu yaraladığının kabul edilmesi karşısında, sanık hakkında TCK"nin 21/2 maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
b) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.