5809 sayılı yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/11025 Esas 2020/7582 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11025
Karar No: 2020/7582
Karar Tarihi: 22.12.2020

5809 sayılı yasaya muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/11025 Esas 2020/7582 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında açılan davanın konusu 5809 sayılı yasaya muhalefet suçlamasıdır. Ancak, mahkeme sanığı beraat ettirmiştir. Temyiz yoluyla karara itiraz eden savunma avukatı, mahkeme kararının yanlış olduğunu düşündüğünü belirtmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun ilgili kararlarına göre, ceza mahkemelerince verilen hükümler genellikle temyiz yolu açıktır. Ancak, 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesi uyarınca belli durumlarda temyiz yolu kapalıdır. Bu durumlar 3 maddede belirtilmiştir: 1) 2 milyar liraya kadar olan para cezalarına dair olan hükümler, 2) 10 milyar lirayı geçmeyen para cezası gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri, 3) kesin olan hükümler.
Yukarıdaki durumda, sanık hakkında verilen beraat hükmü 10.000 TL adli para cezasını geçmediği için kesinlik sınırının altındadır ve temyiz yolu açık değildir.
Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır: 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 52/2. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2019/11025 E. , 2020/7582 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5809 sayılı yasaya muhalefet
HÜKÜM : Beraat

Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 2011/4-22 Esas, 2011/22 Karar ve 2011/3-368 Esas, 2012/14 Karar sayılı ilamlarında belirtildiği üzere; 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle uygulanması zorunlu olan 1412 sayılı CMUK"nin 305. maddesi uyarınca; “ceza mahkemelerince verilen hükümler temyiz yasa yoluna tabidir.
Ancak;
1-İkimilyar liraya kadar (ikimilyar dahil) para cezalarına dair olan hükümler,
2-Yukarı sınırı onmilyar lirayı geçmeyen para cezasını gerektiren suçlardan dolayı verilen beraat hükümleri,
3-Bu kanun ile sair kanunlarda kesin olduğu yazılı bulunan hükümler,
Kesin olup, bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulmaz“. 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu"nun 63. maddesinin 10. fıkrasında yer alan “Bu Kanunun 56 ncı maddesinin birinci fıkrası hükümlerine aykırı hareket edenler bin günden beş bin güne kadar; ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralarına aykırı hareket ederek bu işi bizzat yapanlar elli günden yüz güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır.” hükmü ve 5237 sayılı TCK’nin 52/2. maddesinde düzenlenen “En az yirmi ve en fazla yüz Türk Lirası olan bir gün karşılığı adlî para cezasının miktarı, kişinin ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak takdir edilir.” hükümleri birlikte dikkate alındığında; somut olayda her ne kadar sanığa 5809 Sayılı Kanun kapsamında ön ödeme ihtarında bulunulmamışsa da, aynı yasa kapsamında en üst sınırdan (100 gün) cezalandırılıp TCK 52/2 gereğince bir gün karşılığı da en üst sınırdan (100 TL) hesaplanarak adli para cezasına hükmedilmesinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adli para cezasını geçmeyeceği ve 10.000 TL’ye kadar olan beraat hükümlerinin 1412 Sayılı CMUK’nin 305/1-2 maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve temyiz olanağının bulunmadığı anlaşıldığından, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 22.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.