Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı, 2828 sayılı Yasa uyarınca ergin oluncaya kadar yetiştirme yurdunda kaldığının tespitini istemiştir. Dava, Sulh Hukuk Mahkemesince karara bağlanmıştır.
2828 sayılı Yasa uyarınca çıkarılan Korunmaya M. Ç. İşe Yerleştirilmesine İlişkin Tüzüğün 7. maddesinde, “Bu Tüzük hükümlerinden yararlanmak isteyenler, 18 yaşını tamamladıkları tarihten itibaren kamu kurum ve kuruluşlarına Kurum aracılığıyla başvururlar. Başvuru sahibinin geçmişte bir sosyal hizmet kuruluşunda kaldığının ve korunduğunun belgelenememesi halinde, bu hususun tespiti mahkeme kararıyla olur  hükmü yer almaktadır. Bu hükümdeki “mahkeme” ibaresinin korunma kararının esasında yetkili olan mahkemeleri ifade ettiği açıktır.
Mahkemelerin görevi kamu düzeni ile ilgilidir. Mahkemece yargılamanın her aşamasında kendiliğinden dikkate alınması gerekir. 4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanunun 6. maddesi ve 2828 sayılı Yasa ve yukarıda bahsedilen tüzük hükümleri dikkate alındığında, davacının korunmaya muhtaç çocuklardan olup olmadığını belirleme yetkisi Aile  Mahkemesi sıfatıyla Asliye Hukuk Mahkemesine aittir. Açıklanan nedenlerden dolayı davaya Aile Mahkemesi sıfatıyla Asliye Hukuk Mahkemesinde bakılması gerekirken bu yön gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına  oybirliğiyle karar verildi. 08.12.2009