Mahkemesi : Bursa 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 01/07/2014
Numarası : 2013/740-2014/451

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, montaj operatörü olarak 2007 yılından beri davalıya ait işyerinde çalıştığını, iş akdinin işverence 26.11.2013 tarihli fesih bildirimi ile 2012 yılında 38 gün ve 2013 yılında 28 gün rapor aldığı ve işyeri düzeninin bozulduğu ve savunmasının yeterli ve inandırıcı görülmediği gerekçesiyle feshedildiğini, raporların gerçek olup işyeri hekiminin de bilgisi olduğunu belirterek feshin geçersizliğine işe iadesi ile iş güvencesinden kaynaklanan haklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı, davacının iş akdinin sık sık aldığı raporlar ve çeşitli nedenlerle kullandığı izinler neticesi işyeri düzeninin bozulması sebebiyle savunması alınarak geçerli nedenle feshedildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalı işverenin, koruyucu gözlük takmayan işçilere gerek uyarı/ihtar uygulama ve ölçüsü açısından, gerekse iş akitlerinin fesih uygulaması ve ölçüsü açısından eşit şekilde davranmadığı, iş güvenliği tedbirlerinin uygulanması ve
yaptırımları açısından işçiler arasında adil denetim, adil yaptırım, eşit muamele sistemini kuramadığı, iş güvenliği açısından kullanılması gereken koruyucu gözlükleri işyerinde gereken standartlara uygun olarak işçilere vermediği, malzemelerin kullanımını uygulanabilirlik açısından tutarlı, düzenli ve eşit şekilde denetlemediği, aykırı davranışları da İ.K."nu ve mevzuat hükümlerine uygun, tutarlı ve eşit şekilde cezalandırmadığı, davalı işverenin, İş Hukukunun işçinin korunması ilkesine ve 4857 sayılı İş Kanununun iş güvencesiyle ilgili hükümlerine uygun hareket etmediği, ölçülülük/son çare ilkesine uyulmadığı, davacının iş sözleşmesinin feshedilmesinin geçerli nedene dayanmadığı gerekçesiyle feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Anayasanın 141"inci maddesi uyarınca, yargı kararlarının gerekçeli olarak yazılması gerekir. Bu husus 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. (Eski 1086 sayılı HUMK 388.mad.) maddesinde de hüküm altına alınmıştır. Anılan anayasal ve
yasal düzenlemeler gereğince yargıcın, tarafların iddia ve savunmalarının özetini, anlaştıkları ve anlaşamadıkları hususları, çekişmeli vakıalar hakkında toplanan delilleri, delillerin tartışılması ve değerlendirilmesini, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonuç ve hukuki sebepleri kararda göstermesi zorunludur. Maddi olgularla hüküm fıkrası arasındaki hukuki bağlantı da ancak bu şekilde kurulabilecek, ayrıca yasal unsurları taşıyan bu gerekçe sayesinde, kararların doğruluğunun denetlenebilmesi mümkün olacaktır. Hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir.
Diğer taraftan, yasanın aradığı anlamda oluşturulacak kararların hüküm fıkralarının açık, anlaşılır, çelişkisiz, uygulanabilir olmasının gerekliliği kadar; kararın gerekçesinin de sonucu ile tam bir uyum içinde, o davaya konu maddi olguların mahkemece nasıl nitelendirildiğini, kurulan hükmün hangi nedenlere ve hukuksal düzenlemelere dayandırıldığını ortaya koyacak; kısaca, maddi olgular ile hüküm arasındaki mantıksal bağlantıyı gösterecek nitelikte olması gerekir.
Zira tarafların o dava yönünden, hukuk düzenince hangi nedenle haklı veya haksız görüldüklerini anlayıp değerlendirebilmeleri ve Yargıtay’ın hukuka uygunluk denetimini yapabilmesi için ortada usulüne uygun şekilde oluşturulmuş; hükmün hangi nedenle o içerik ve kapsamda verildiğini ayrıntılarıyla gösteren, ifadeleri özenle seçilmiş ve kuşkuya yer vermeyecek açıklıktaki bir gerekçe bölümünün ve buna uyumlu hüküm fıkralarının bulunması zorunludur.
Somut olayda, davacının iş akdini feshin sık sık rapor alarak işyeri düzenini bozma gerekçesiyle yapıldığı ancak mahkeme gerekçesinde bu hususta hiçbir değerlendirmeye yer verilmediği ve dosya kapsamıyla uyumlu olmayacak tarzda İş güvenliği
açısından koruyucu kişisel donanım olarak koruyucu gözlük kullanılması zorunluluğuna uymadığı gerekçesiyle fesih yapıldığı ve davalı işverenin iş güvenliği tedbirlerinin uygulanması ve yaptırımları açısından işçiler arasında adil denetim, adil yaptırım, eşit muamele sistemini kuramadığı, iş güvenliği açısından kullanılması gereken koruyucu gözlükleri işyerinde gereken standartlara uygun olarak işçilere vermediği, malzemelerin kullanımını uygulanabilirlik açısından tutarlı, düzenli ve eşit şekilde denetlemediği, aykırı davranışları da İş Kanunu ve mevzuat hükümlerine uygun, tutarlı ve eşit şekilde cezalandırmadığı, davalı işverenin, İş Hukukunun işçinin korunması ilkesine ve 4857 sayılı İş Kanununun iş güvencesiyle ilgili hükümlerine uygun hareket etmediği, ölçülülük/son çare ilkesine uyulmadığı gerekçesiyle feshin geçersizliğine dair hüküm kurulduğu anlaşılmıştır. Mahkeme gerekçesi somut olaya uygun olmadığından kararın denetimine imkan vermemesi HMK"nun 297/2. maddesine aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, bozma gerekçesine göre davalının sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalı tarafa iadesine,
21.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.