MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Sanığın mahkumiyetine dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.06.2010 tarih, 2010/1-119 Esas ve 2010/155 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK"nin 39/2. maddesinde; “süre hafta olarak belirlenmişse, tebligatın yapıldığı günün son haftada isim itibarıyla karşılığı olan günün mesai bitiminde sona erer”, aynı maddenin 4. fıkrasında ise; “son günün tatile rastlaması durumunda sürenin, tatilin ertesi günü sona ereceği” hükme bağlanmıştır. Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkındaki 2429 sayılı Kanun"un 2/B-2. maddesi; “Kurban Bayramı; Arefe günü saat 13.00"ten itibaren 4,5 gündür” şeklindedir.
Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde; hükmün sanığın yüzüne 15.09.2015 tarihinde usulüne uygun şekilde tefhim edildiği, temyiz süresinin son gününün 22.09.2015 Salı günü olduğu, 23.09.2015 Çarşamba gününün Kurban Bayramı arifesi olduğu, Başbakanlığın Genelgesi uyarınca 21.09.2015-22.09.2015 Pazartesi ve Salı günleri, hizmetlerin aksamaması açısından gerekli tedbirin alınması ve asgari seviyede personelin bulundurulması kaydıyla tam gün idari izin günü olarak belirlendiği anlaşılmış ise de, idari izin günlerinin resmi tatil olmaması nedeniyle süreler ve bu bağlamda temyiz süresi işlemeye devam ettiğinden, sanığın 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 28.09.2015 tarihinde hükmü temyiz ettiği anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan CMUK"un 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 25.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.