Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/811 Esas 2019/2699 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/811
Karar No: 2019/2699
Karar Tarihi: 08.04.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2018/811 Esas 2019/2699 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı Suriye vatandaşıdır ve davalı şirketle arasındaki ihtilaf nedeniyle Suriye Mahkemeleri'nde dava açmıştır. Suriye Yargıtay Mahkemesi 3. Odası'nın verdiği kararın kesinleştiğini ileri sürerek, kararın tenfizi için Türkiye'de dava açmıştır. Davalılar ise tenfiz istenen kararın Türk kamu düzenine aykırı, dolandırıcılık ile alındığını belirterek davanın reddini istemiştir. Mahkeme, davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili temyiz istemiş ancak temyiz istemi süresinde yapılmadığı için reddedilmiştir. Kararın gerekçesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasından dolayı, davacı vekilinin temyiz itirazlarına yer verilmemiştir. Sonuç olarak, ek kararın onanmasına karar verilmiştir.
Kararda geçen kanun maddeleri hakkında bilgi verilmemiştir.

11. Hukuk Dairesi 2018/811 E. , 2019/2699 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 07.12.2017 tarih ve 2017/558-2017/998 sayılı ek kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin Suriye vatandaşı olup, davalı şirket ile arasındaki ihtilaftan dolayı Suriye Mahkemeleri’nde dava açtığını, nihai olarak Suriye Yargıtay Mahkemesi 3. Odası tarafından 2006 yılı 5460 E, 4270 K sayılı ilamı ile karar verilip, kararın kesinleştiğini ileri sürerek, Suriye Yargıtay 3. Odası 5640 Esas, 4270 Karar 11.12.2006 günlü yabancı mahkeme kararının tenfizine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, tenfizi istenilen kararın kesinleşmediğini, Suriye ile Türkiye arasında mütekabiliyet anlaşması olmadığı gibi fiili uygulamanın da bulunmadığını, verilen kararın dolandırıcılık ile alınıp Türk kamu düzenine aykırı olduğunu belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine dair karar davacı vekili tarafından 24.11.2017 tarihinde temyiz edilmiş, bu kez 07.12.2017 tarihli ek karar ile temyiz istemi süresinde olmadığından, temyiz isteminin süre yönünden reddine karar verilmiştir.
Ek kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, ek karara yönelik davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, ek karara yönelik davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan 07.12.2017 tarihli ek kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 08/04/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.