Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2017/3914 Esas 2018/5259 Karar Sayılı İlamı

Davacı ... vek. Av. ... ile davalı ... arasındaki itirazın iptali davası hakkında ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 10.03.2016 gün ve 2014/475 E. - 2016/162 K. sayılı hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.

-KARAR-


5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL’dir.
Temyize konu edilen miktarın 528,93 TL olması nedeniyle 10.03.2016 tarihli karar davacı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir. Bu nedenle davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 25/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.