22. Hukuk Dairesi 2017/21531 E. , 2019/8937 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin çalışma süresi boyunca fazla çalışma ücretlerinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücreti alacağının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanun süresi içinde taraf vekilleri temyiz etmiştir.1.Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2.Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur. Somut olayda, mahkemece davalı bankadaki çalışma saatlerinin, bankacılık uygulamasının sonucu olarak haftanın 5 günü 09:00-18:00 saatleri arasında, 1 saatlik ara dinlenmesi dışında günlük 8 ve haftalık 5 gün x 8 saat= 40 saat olduğu ve bunun davacının iş sözleşmesinin bir unsuru haline geldiği, davacının ise genel müdürlük emrine alındığı 01.03.2014-30.04.2014 dönemi hariç zamanaşımı kapsamı dışındaki 08.07.2009-28.02.2014 tarihleri arasında haftanın 5 günü 09:00’da işe başladığı ve ortalama olarak saat 19:00 sıralarında işyerinden ayrıldığı, buna göre 1 saatlik ara dinlenmesi düşüldüğünde günlük çalışmasının 9 ve haftalık çalışmasının 5 gün x 9 saat = 45 saat olduğu, ayrıca dosyaya sunulan log kayıtlarına göre belirlenen Cumartesi günleri ortalama olarak 3 saat, log kayıtları sunulmayan 08.07.2009-31.12.2012 tarihleri arasında ise ortalama olarak 2 ayda bir Cumartesi günü 3 saat daha çalıştığı kabul edilerek işyerindeki haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak uygulanması nedeniyle 4857 sayılı İş Yasası’nın 41 inci maddesi gereğince davacının zamanaşımı kapsamı dışındaki-genel müdürlük emrine alındığı 2 aylık süre hariç- 08.07.2009-28.02.2014 tarihleri arasında haftalık 5 saat fazla sürelerle çalışma ücreti, yine aynı dönemde 08.07.2009-31.12.2010 tarihleri arasında 2 ayda bir 3 saat, dosyaya log kaydı sunulan 28.01.2011-28.02.2014 döneminde 29.01.2011, 30.04.2011, 01.10.2011, 19.11.2011, 10.12.2011, 11.02.20102, 25.02.2012, 23.06.2012, 08.09.2012, 22.09.2012, 23.03.2013, 14.09.2013, 09.11.2013 ve 23.11.2013 tarihlerinde 3’er saat üzerinden fazla çalışma ücreti alacaklısı olduğu kabul edilerek fazla çalışma ücreti alacağı hesaplanmış ise de, işçinin normal çalışma ücretinin sözleşmelerle haftalık kırbeş saatin altında belirlenmesi halinde, işçinin bu süreden fazla, ancak kırkbeş saate kadar olan çalışmaları “fazla sürelerle çalışma” olarak adlandırılır. Bu şekilde fazla sürelerde çalışma halinde ücret, normal çalışma saat ücretinin yüzde yirmibeş fazlasıdır. Somut olayda, haftalık çalışma saatinin 40 saat olarak belirlendiğine dair iş sözleşmesinde düzenleme olmadığı gibi, taraflar arasında bu yönde bir anlaşma olduğuna dair başkaca bir belge de bulunmamaktadır. Buna göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti hesabı yapılması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 17.04.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.
