Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 23. Ceza Dairesi 2015/198 Esas 2015/55 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; Başkasına ait olup da, muhafaza etmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere zilyetliği kendisine devredilmiş olan mal üzerinde, failin kendisinin veya başkasının yararına olarak zilyetliğin devri amacı dışında tasarrufta bulunması veya bu devir olgusunu inkar etmesi gerekmektedir.
Bu açıklamalar çerçevesinde somut olay değerlendirildiğinde; sanık Yavuz"un, müşteki ile olay tarihinde aynı öğretmenevinde kaldığı, olay günü müştekinin sanıktan cep telefonunu isteyip aldıktan sonra birazdan getireceğini söylediği ancak getirmediği,sanığın bu şekilde güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia edilen olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, suça sürüklenen sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 12/06/2012 tarih ve 2011/15-440 esas, 2012/229 sayılı kararında da belirtildiği üzere, müştekinin zilyetliğin devir iradesinin bulunmaması nedeniyle eylemin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 141/1. maddesinde öngörülen hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında hataya düşülerek yazılı şekilde güveni kötüye kullanma suçundan hüküm kurulması,
2- Kabule göre de; TCK"nın 155/1. maddesinde hapis cezası ile birlikte adli para cezasının da öngörülmesine rağmen sanık hakkında sadece hürriyeti bağlayıcı cezaya hükmedilerek eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 5320 sayılı kanunun 8/1.maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı kanunun 326/son. maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış haklarının saklı tutulmasına, 25/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



.