Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/6436 Esas 2018/505 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/6436
Karar No: 2018/505
Karar Tarihi: 15.01.2018

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2014/6436 Esas 2018/505 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların yağma suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Temyiz itirazlarından sadece savunma avukatlarının zorunlu savunma ücretinin sanıklardan alınmasına karşı olan bölümü kabul edilmiştir. Ancak, kararda TCK'nın 149. maddesinin (c) bendinin yanı sıra (a) bendi ile uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, sanığın zorla para alınması sırasında bıçağı kullanmadığına dair kesin bir kanıt sunulmamıştır. Bu nedenle kararın bozulmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 149. maddesinin (c) ve (a) bentleri, T.C. Anayasası'nın 90. maddesinin son fıkrası, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik'in 8. maddesi olarak belirtilmiştir.

6. Ceza Dairesi 2014/6436 E. , 2018/505 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak,

1- Olay günü saat 08:10 sularında yolda yürüyen sanıklar ... ve ..."nın mağdur ..."yı görüp, ondan para almayı hedefledikleri, ardından sanık ..."nın olay yerinden 5-10 metre uzak bir mesafede durup gereğinde müdahalede etmek üzere beklemeye başladığı,

Sanık ..."nın bulunduğu yerden olay mahallinin görülüp izlenebildiği, mağdurun ise bu durumdan habersiz olduğu, sanık ..."in "bana para vermezsen seni öldürürüm" şeklinde sözler sarf ederek mağdurdan zorla 30,00.-TL parasını aldığı, mağdurun, sanık ..."in yanından ayrılıp olay yerinden 5-10 metre ilerleride bekleyen sanık ..."nın bulunduğu noktaya geldiği sırada bu sanığın elinde bıçak ile oynadığını fark ettiği, ancak bu durumun olay ve/veya olaydan sonra direncini farklı bir yön ve yöntemle kırmak amacıyla yapılan bir davranış şekli olarak algılandığı ve/veya benimsendiği yönünde bir açıklamada bulunmadığı dikkate alındığında, sanık ve/veya sanıkların herhangi birinin mağdurun zorla para alınmasında bıçağı onun direncini kırmak amacıyla olay sırasında kullandığını gösteren kesin, inandırıcı karar yerinde denetime olanak verecek şekilde kanıtlar açıklanmadan TCK"nın 149. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinin yanısıra (a) bendi ile uygulamaya yer verilmesi,

2- T.C. Anayasa’sının 90.maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239.maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanın ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilmesi,

Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 15.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.