Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2019/1349 Esas 2020/405 Karar Sayılı İlamı

19. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/1349
Karar No: 2020/405
Karar Tarihi: 11.02.2020

Yargıtay 19. Hukuk Dairesi 2019/1349 Esas 2020/405 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalılar arasındaki itirazın iptali davası hakkında verilen mahkeme kararı temyiz edilmiştir. Temyiz talebi ilk olarak adli yardım talebiyle yapılmış ancak reddedilmiştir. Daha sonra dosyaya herhangi bir işlem yapılmadan tekrar temyiz talebinde bulunulmuştur. Ancak koşullar değişmediği için temyiz talebi reddedilmiştir. Kararın dayandığı Kanun Maddedleri HUMK’nun 434/3. maddesi ve İçtihadı Birleştirme Kararı’dır.

19. Hukuk Dairesi 2019/1349 E. , 2020/405 K.

"İçtihat Metni"

Davacı ...Ş. vekili Av. ... ile davalılar 1-... 2- ... vekilleri ... arasındaki itirazın iptali davası hakkında İstanbul Anadolu 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nden verilen 2014/524 esas ve 2015/429 karar sayılı ve 06.05.2015 tarihli hükmün davalılar vekili tarafından temyizi üzerine dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
- K A R A R -
Mahkemece verilen 2014/524 esas, 2015/429 karar sayılı 06/05/2015 tarihli karar davalılar vekili tarafından adli yardım talepli olarak temyiz edilmiş olup, Dairemiz tarafından 2015/16718 esas, 2016/4642 karar sayılı ve 16.03.2016 tarihli kararı ile adli yardım talebinin reddine karar verilmiş, bu karar davalılar vekiline tebliğ edilmiş ancak itiraz yoluna başvurulmamıştır. Mahkemece muhtıra çıkarılmasına rağmen temyiz harçları yatırılmamış, dosya herhangi bir işlem yapılmadan Dairemize gönderilmiştir. Dairemizin 2016/15971 esas, 2017/5190 karar sayılı ve 19.06.2017 tarihli geri çevirme kararıyla muhtıra içeriğinin usulsüz olduğu belirtilerek usulüne uygun muhtıra için dosya mahkemesine geri çevrilmiş, bu şekilde mahkemece usule uygun çıkarılan muhtıra üzerine davalılar vekilince eski sebeplere dayanılarak yeni bir vaka belirtilmeden yeniden adli yardım talebinde bulunulmuştur. Koşullar değişmeden yeniden adli yardım talebinde bulunulamayacağından HUMK’nun 434/3. maddesi uyarınca kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar verilmesi gerekmekte olup, bu konuda mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden davalılar vekilinin temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalılara iadesine, 11.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.