Danıştay 3. Daire 2001/1875 Esas 2003/672 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ÜÇÜNCÜ DAİRE
Esas No: 2001/1875
Karar No: 2003/672

Temyiz Edenler : 1-Hızırbey Vergi Dairesi Müdürlüğü-TRABZON
2-…
Vekili : …

İstemin Özeti : Tıbbi malzeme ticareti yapan ve Ocak 1999 dönemi kayıtlarına aldığı bir kısım hasılatın gerçekte Aralık 1998 dönemine ait olduğu yapılan karşıt incelemelerle saptanan davacı adına 1999 takvim yılı için re'sen salınan vergi ziyaı cezalı ek gelir vergisini; dava konusu verginin matrahı yönünden bağlı olduğu ve davacı adına aynı nedenle salınan gelir vergisine karşı açılan dava Mahkemelerinin … gün ve K:… sayılı kararıyla reddedildiğinden salınan ek gelir vergisinde yasaya aykırılık bulunmadığı, vergiyi doğuran olayın 1998 yılına ait olması ve tarhiyatın bu dönem için belirlenen gelir vergisi matrah farkı üzerinden yapılması nedeniyle yol açılan vergi kaybından dolayı vergi ziyaı cezası kesilemeyeceği gerekçesiyle vergi ziyaı cezasını kusura çevirmek suretiyle değiştiren … Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının; davacı tarafından, olayda herhangi bir kusurlarının bulunmadığı, cezalı vergilendirmenin kanuna aykırı olduğu, vergi dairesi müdürlüğünce ise vergi ziyaı cezasında kanuna aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenmiştir.
Savunmanın Özeti : Vergi dairesi müdürlüğünce davacı temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuş, davacı tarafından savunma verilmemiştir.
Tetkik Hakimi : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler mahkeme kararının vergi ziyaı cezasının kusura çevrilmesine ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasını gerektirecek nitelikte olduğundan, anılan hüküm fıkrası yönünden vergi dairesi müdürlüğü temyiz isteminin kabulüyle mahkeme kararının bozulması, davacı temyiz isteminin ise reddi gerektiği düşünülmektedir.
Savcı : …
Düşüncesi : Temyiz dilekçelerinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49.maddesinin 1.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenle temyiz istemlerinin reddi ile vergi mahkemesi kararının onanması gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Üçüncü Dairesince işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava konusu ek gelir vergisinin matrahı yönünden bağlı olduğu ve davacı adına aynı nedenle salınan kaçakçılık cezalı gelir vergisini; cezayı kusura çevirmek suretiyle değiştiren vergi mahkemesi kararına karşı yapılan temyiz başvurusu Danıştay Üçüncü Dairesinin 14.2.2003 gün ve E:2001/1874, K:2003/671 sayılı kararıyla reddedildiğinden, davacının temyiz istemine ilişkin olarak ileri sürdüğü iddialar kararın; ek gelir vergisi yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmamıştır.
4481 sayılı Kanunun 2'nci maddesinin (a) bendinde, gelir vergisi mükelleflerinin 1998 yılı gelir vergisi matrahları üzerinden %5 oranında ek gelir vergisi alınması kurala bağlanmıştır. 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 344'üncü maddesi ise 4369 sayılı Kanunun 11'inci maddesiyle 1.1.1999 tarihinde yürürlüğe girmek üzere değiştirilmiş ve aynı Kanunun 82'nci maddesinin (1/b) bendiyle de 1.1.1999 tarihinden itibaren kaçakçılık, ağır kusur ve kusur cezasına ilişkin hükümler yürürlükten kaldırılmıştır.
Dava konusu ek gelir vergisi 1998 takvim yılı için salınan gelir vergisi matrah farkı üzerinden hesaplanmış ise de bu farkın; 26 Kasım 1999 tarihinde yayımlanan 4481 sayılı Kanunun 5'inci maddesinin (a) bendine göre Kanunun yayımı tarihinden itibaren bir ay içinde verilmesi gereken beyanname ile bildirilmesi gerektiğinden, bu tarih itibarıyla doğan vergi kaybından dolayı Vergi Usul Kanununun 344'üncü maddesinin 4369 sayılı Kanunla değişik kuralına göre ceza kesilmesinde hukuka aykırı bir yön bulunmadığı gibi kusur cezasına ilişkin düzenlemenin eylem tarihinde yürürlükte bulunmadığı göz ardı edilerek; kesilen vergi ziyaı cezasının kusura çevrilmesi yolundaki hüküm hukuka uygun düşmemiştir.
Açıklanan nedenlerle vergi dairesi müdürlüğü temyiz isteminin kabulü ile … Mahkemesinin … gün ve E:…, K:… sayılı kararının cezaya ilişkin hüküm fıkrasının bozulmasına, davacı temyiz isteminin reddine davacıdan 492 sayılı Harçlar Kanununa Bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca nisbi harç alınmasına ve aynı Kanunun 13'üncü maddesinin (j) bendi parantez içi hükmü uyarınca alınması gereken harç dahil olmak üzere yargılama giderinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine 4.2.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.