Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı (kadın) tarafından; kusur belirlemesi, velayet, tedbir ve yoksulluk nafakası, maddi ve manevi tazminat istekleri ve davalı (koca) lehine hükmedilen manevi tazminat yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle sosyal hizmet uzmanının raporu esas alınarak müşterek çocukların velayetlerinin düzenlenmiş olmasına göre, davacının bu yöne ve aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan yönlere ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Tarafların, tartışmaları sırasında birbirlerine ağıza alınmayacak sözlerle küfür ve hakaret ettikleri, her ikisinin de güven sarsıcı tutum ve davranışta bulundukları yapılan soruşturma ve toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Davacının davranışları güven sarsıcı boyutta kalmış olup, bir başka erkekle evi terkettiğini ve birlikte yaşadığını kabule yeterli delil bulunmamaktadır. Gerçekleşen bu duruma göre evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında tarafların ikisi de kusurlu olup, birini diğerinden baskın kusurlu kabul etmek mümkün bulunmamaktadır. Hal böyleyken "davacının ağır kusurlu, davalının ise kusurunun bulunmadığı" sonucuna ulaşılması ve davalı yararına manevi tazminata hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
3-Yukarıda ikinci bentte açıklanan sebeplerle, kusuru daha ağır olmayan ve boşanma yüzünden yoksulluğa düşeceği toplanan delillerle gerçekleşen davacı yararına Türk Medeni Kanununun 175"nci maddesi gereğince davalının mali gücüyle orantılı uygun miktarda yoksulluk nafakası takdir edilmesi gerekirken, bu isteğin reddi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
4-Türk Medeni Kanununun 169"ncu maddesinde gösterilen tedbirlere hükmedilebilmesi için boşanma veya ayrılık davasının açılmış olması ve bu tedbirleri gerektirici sebeplerin bulunması yeterli olup, geçici nitelikteki bu tedbirler için kusura yasada unsur olarak yer verilmemiştir. Bu bakımdan kusurlu eş yararına dahi, gerekmesi halinde dava süresince geçerli olmak üzere bu hükümdeki tedbirlere hükmedilebilir. Davacının, bir başka erkekle birlikte yaşadığını kabule yeterli delil bulunmadığına göre, davacı yararına yargılama sırasında 13.12.2011 tarihli oturumda ara kararıyla takdir edilmiş olan tedbir nafakasının (TMK.m.169), nihai kararla baştan itibaren kaldırılması da doğru bulunmamıştır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. 3. ve 4. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 21.02.2013 (Prş.)