Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2019/3595 Esas 2019/13353 Karar Sayılı İlamı

12. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/3595
Karar No: 2019/13353
Karar Tarihi: 24.09.2019

Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2019/3595 Esas 2019/13353 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İcra Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2019/3595 E. ve 2019/13353 K. sayılı kararın temyiz süreci incelendi. İncelenen hükümlere göre; mal ve kazançtaki artışı bildirmeme eylemi nedeniyle disiplin hapsi cezası verilen sanıkların temyiz talepleri itiraz mahiyetinde kabul edilerek dosyanın itiraz merciince değerlendirilmesine karar verildi. İlamında yazılı borçlu vekiline tebligat yapılması mümkün olmasına rağmen cezaların şahsiliği prensibi gereği asıl borçluya da tebligat yapılması zorunlu olduğundan asıl borçluya icra emri tebliğ edilmediği için beraat kararı verildiği belirtildi. İncelenen kanun maddeleri ise şöyledir: İcra ve İflas Kanunu'nun 339. ve 353. maddeleri ile Türk Ceza Kanunu'nun 20. maddesi.

12. Hukuk Dairesi 2019/3595 E. , 2019/13353 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İcra Ceza Mahkemesi

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
1- İİK’nın 339. maddesine aykırılıktan kurulan hükümlere yönelik incelemede;
Sanıkların üzerine atılı bulunan beyandan sonra mal ve kazançtaki artışı bildirmeme eylemi, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 339. maddesi gereğince disiplin hapsi cezası ile yaptırım altına alınmış olup, aynı Kanun"un 353. maddesinin birinci fıkrasına göre disiplin veya tazyik hapsi olan suçlardan dolayı verilen kararların itiraz yasa yoluna tabi olması nedeniyle şikayetçi vekilinin temyiz dilekçesi, itiraz mahiyetinde kabul edilerek gereği mahallinde itiraz merciince değerlendirilmek üzere dosyanın, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na TEVDİİNE,
2- İİK’nın 331., 337/a, ve 338. maddelerinden kurulan hükümlere yönelik incelemede;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
İlamlı icra takibinin hukuki sonuç doğurması açısından ilamda yazılı borçlu vekiline tebligat yapılması mümkün ise de TCK’nın 20. maddesi uyarınca cezaların şahsiliği prensibinin bir gereği olarak, asıl borçluya da tebligat yapılması zorunlu olup, asıl borçluya icra emri tebliğ olunmadığından beraat kararı verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle beraat kararı verilmesi sonucu itibariyle doğru olduğundan,
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik şikayetçi vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 24/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.