Yargıtay - Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/346 Esas 2020/7504 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/346
Karar No: 2020/7504
Karar Tarihi: 21.12.2020

Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/346 Esas 2020/7504 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, 2008 yılında sahte fatura düzenleme suçu işlediği iddiasıyla asliye ceza mahkemesinde yargılanmıştır. Sanık suçlamaları kabul etmeyip, yalnızca dava konusu edilmeyen POS tefeciliği faaliyetlerine yönelik olarak hazırlanan bir raporu delil olarak sunmuştur. Ancak, vergi teknik raporu incelendiğinde, sanığın sahte fatura düzenleme eylemlerine ilişkin ayrıntılı bilgilere yer vermediği ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, maddi gerçeğin tespit edilmesi bakımından, suç tarihinin en son düzenlenen fatura tarihine kadar olan zaman diliminde yapılan incelemeler sonucu, sanığın sahte fatura düzenleme suçu işlediği kesinleştirilmiştir. Ancak, hüküm kurulurken eksik inceleme ve araştırma neticesinde sanığın hukuki durumunun yanlış tayin edildiği görülmüştür. Bu nedenle, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülerek hükmün bozulması kararlaştırılmıştır.
Kanun maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 359/b maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza M

11. Ceza Dairesi 2017/346 E. , 2020/7504 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-... Vergi Dairesi Müdürlüğü"nün 165 004 5907 vergi kimlik numaralı mükellefi olan ... İnş. Tar. İlet. Gıda Mak. San. ve Tic. Ltd.Şti. yetkilisi sanığın, "2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme" suçunu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; sanığın savunmasında suçlamaları kabul etmemesi ile dosya içerisinde yalnızca sanığın dava konusu edilmeyen POS tefeciliği faaliyetlerine yönelik olarak tanzim edilen 27/03/2014 tarihli ve 2014-A-3200/15 sayılı Vergi Tekniği Raporu‘nun bulunduğunun ve bu raporun sanığın sahte fatura düzenleme eylemlerine ilişkin ayrıntılı bilgilere yer vermediğinin anlaşılması karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde tespiti bakımından; sanığın 2008 takvim yılında gerçekleştirdiği belirtilen sahte fatura düzenleme eylemlerine yönelik olarak ... tarafından hazırlanan 26/03/2014 tarihli ve 2014-A-3200/12 sayılı Vergi Tekniği Raporunun dosyaya getirtilmesinden sonra gerekli incelemeler yapılarak, sahte fatura düzenleme suçunda suç tarihinin en son düzenlenen fatura tarihi olduğu hususu da dikkate alınıp, zamanaşımının gerçekleşip gerçekleşmediği de belirlenerek, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerekirken, eksik inceleme ve araştırma neticesinde sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de;
a)213 sayılı VUK"nin 359/b maddesi uygulanarak alt sınırdan 3 yıl olarak belirlenen hapis cezası üzerinden, 5237 sayılı TCK"nin 43. maddesi uyarınca ¼ oranında artırım yapılarak tayin olunacak 3 yıl 9 ay hapis cezasından, TCK"nin 62/1. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak sonuç cezanın "3 yıl 1 ay 15 gün" yerine, "2 yıl 11 ay" olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini,
b)5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ceza miktarı itibarıyla sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 21.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.