Mala zarar verme suçundan sanıklar ... ve ...’in 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.400,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmalarına dair... 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/11/2017 tarihli ve 2017/233 esas, 2017/772 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 01/11/2019 gün ve 9303-2018 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12/11/2019 gün ve 2019/108197 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre; sanıklar haklarında mala zarar verme suçu ile birlikte işyeri dokunulmazlığını ihlâl ve nitelikli hırsızlık suçları yönünden verilen mahkûmiyet kararlarının istinaf edilmesi üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin 29/03/2018 tarihli ve ... sayılı kararı ile mala zarar verme suçundan verilen 2.400,00 Türk lirası adlî para cezasına ilişkin mahkûmiyet hükmünün inceleme dışı bırakılmasına, nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlâl suçlarından verilen hükümler yönünden ise; “... Her ne kadar sanıklar ... ve ... haklarında TCK’nun 141/-b, 143, 116/4, 119/1-c maddeleri gereğince cezalandırılmaları için kamu davası açılmış ise de; sanıkların tüm aşamalarda değişmeyen ve atılı suçları işlemediklerine ilişkin savunmaları ile yüklenen suçları işlediklerine ilişkin suça konu olay sırasında faillerce kullanılan araçta birlikte bulunmaları, yine olaydan 3 gün sonra buldukları araçtaki sigara izmaritlerinde sanık ...’ın DNA örneklerine rastlanması dışında, hükümlülüklerine yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı kanıt bulunamadığı açıkça anlaşıldığından yüklenen suçun sanıklar tarafından işlendiğinin sabit olmaması nedeniyle CMK 223/2-e maddesi uyarınca ayrı ayrı BERAATLERİNE..” şeklinde karar verildiğinin anlaşılması karşısında, hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlâl suçları ile birlikte işlendiği iddia edilen mala zarar verme suçu yönünden sanıkların beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.

GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
İnceleme konusunu oluşturan davada, her ne kadar sanıklar ... ve ... hakkında... 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/11/2017 tarihli ve 2017/233 Esas, 2017/772 sayılı karar sayılı ilamı ile hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, kararların sanıklar tarafından istinaf edilmesi üzerine, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin 29/03/2018 tarihli ve ... Karar sayılı kararı ile hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından sanıklar hakkında kurulan mahkumiyet hükümleri kaldırılarak atılı hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarını işledikleri sabit olmadığından sanıkların beraatine karar verildiği ve bu nedenle hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarıyla birlikte işlendiği belirtilen mala zarar suçundan da beraat kararı verilmesinin talep edildiği anlaşılmış ise de; kesinleşen hükümden sonra ortaya çıkan bu durumun ancak 5271 sayılı CMK’nın 311/1-e maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesi sebebi olabileceği, kanun yararına bozma gerekçesi yapılamayacağından ve delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden söz edilerek kanun yararına bozma yasa yoluna başvurma olanağı da bulunmadığından, (...) 11. Asliye Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 30/11/2017 tarihli ve 2014/233 Esas – 2017/772 Karar sayılı karara yönelik yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 17/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.