MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 12.11.2009 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 11.07.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar ..., ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, 161 ada 11 parsel sayılı taşınmazı yararına, davalıya ait 161 ada 32 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, 161 ada 11 parsel sayılı taşınmaz lehine, 161 ada 12 ve 32 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.
Hükmü davalılar ... ve ... temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya kapsamına göre davalı ..."ın tüm temyiz itirazları yerinde görülmemiş ve reddi gerekmiştir.
2-Davalı ..."nün temyiz itirazlarına gelince;
Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Bu ilkeler ışığında somut olaya bakıldığında;
Davalı ..."nün paylı malik olduğu 161 ada 12 parsel sayılı taşınmazın yüzölçümünün, bu taşınmazın kuzeyinde bulunan 161 ada 32 parsel sayılı taşınmazın yüzölçümünden daha küçük olduğu görülmektedir. Bu durumda 161 ada 12 parsel sayılı taşınmaz aleyhine geçit kurulması fedakarlığın denkleştirilmesi prensibine uygun değildir. Bu nedenle davacıya ait 161 ada 11 parsel sayılı taşınmaz yararına, sadece 161 ada 32 parsel sayılı taşınmazın güney ve doğusundan geçit tesisine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş, bu sebeple kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1.) bentte açıklanan nedenle davalı ..."ın tüm temyiz itirazlarının reddine; (2.) bentte açıklanan nedenlerle davalı ..."nün temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, istek halinde peşin yatırılan temyiz harcının davalı ..."ye iadesine, 06.12.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.