Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/13300 Esas 2015/21931 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, fazla mesai ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının tüm alacaklarını aldığını, davacının fazla mesai yapmayı iş sözleşmesi ile kabul ettiğini, iş sözleşmesinde aylık ücretine yapmış olduğu fazla mesailerin de dahil olduğunu ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu dikkate alınarak davacının davasının kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla çalışma alacağı ücreti konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda dosyadaki 03.12.2013 tarihli bilirkişi raporuna istinaden alacak hüküm altına alınmış ise de mahkemenin bu kabulü dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Taraflar arasındaki 01.12.2005 tarihli iş sözleşmesinde belirlenen ücrete işçinin tüm çalışmalarının dahil olduğu yolundaki 1. madde hükmü göz önünde bulundurulduğunda davacının yıllık 270 saatlik fazla çalışmasının ücrete dahil olduğunun kabulü gerekir. Dolayısıyla söz konusu sürenin haftalık bazda yapılacak hesaplamada dikkate alınmaması yerinde değildir.
Mahkemece 25.12.2012 tarihli bilirkişi raporu doğrultusunda sonuca gidilmesi ve uygun bir takdiri indirim ile alacak hakkında karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
3-Kabule göre; davalının süresinde bulunmayan zamanaşımı savunması yeni kanun döneminde ileri sürüldüğüne göre, karşı tarafça açıkça kabul edilmediği sürece dikkate alınamaz. Ayrıca bölge çalışma müfettişinin yaptığı hesaplama tamamen kayda dayanmadığından takdiri indirim yapılmaması da doğru bulunmamıştır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.