Mahkeme : HATAY 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkumiyet (her iki sanık için)

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
A)Sanık ... hakkında verilen hükmün incelenmesinde:
1)Sanık ..."ın ikametinde yapılan arama sonucu suça konu uyuşturucu maddelerin ele geçirilmesi ve sanık ..."ın tutuklanmasının akabinde sanık ..."in temyize konu suçla alakalı beyanda bulunmak amacıyla kendiliğinden Hatay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gittiği ve Cumhuriyet Savcısı tarafından ifadesinin alındığı, Suriye uyruklu olduğunu söyleyen sanığın kendi beyanına göre, isminin ..., baba adının .... anne adının .... olduğu belirlenerek işlem yapıldığı, dosya içerisinde bulunan sanığa ait nüfus cüzdanı olduğu değerlendirilen, Arapça yazılı ve onaysız fotokopi olan belgenin, aslı veya aslının onaylı bir sureti dosya arasına alınıp, bilirkişi tarafından tercümesi yaptırılıp resmi makamlarca düzenlenmiş bir belge olup olmadığı hususu araştırılmadan ya da sanığın kimlik tespitine yönelik başkaca bir işlem yapılmadan sanığın beyanına göre işlem yapıldığının anlaşılması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 21/04/2015 tarih ve 2014/10-623 Esas, 2015/117 sayılı kararında da yabancı uyruklu olup, yakalandığında üzerinde herhangi bir kimlik belgesi çıkmayan sanığın nüfus ve adli sicil kayıtları ile ilgili hiçbir araştırma yapılmadan sadece beyan edilen kimlik bilgilerine dayanılarak hüküm kurulmasının usul ve kanuna aykırı olduğu;
6458 sayılı Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanunu"nun 91"nci maddesinde geçici koruma "Ülkesinden ayrılmaya zorlanmış, ayrıldığı ülkeye geri dönemeyen, acil ve geçici koruma bulmak amacıyla kitlesel olarak sınırlarımıza gelen veya sınırlarımızı geçen yabancılara geçici koruma sağlanabilir." şeklinde hüküm altına alınmış, bu kişilerin Türkiye"ye kabulü, Türkiye"de kalışı, hak ve yükümlülüklerinin Bakanlar Kurulu tarafından çıkarılacak yönetmelikle düzenleneceği belirtilmiştir.
6458 sayılı Kanun"un 91"nci maddesi uyarınca çıkartılan Geçici Koruma Yönetmeliği"nin (Bakanlar Kurulu Kararının Tarihi: 13/10/2014 No: 2014/6883 Dayandığı Kanunun Tarihi: 04/04/2013 No: 6458 Yayımlandığı Resmi Gazetenin Tarihi: 22/10/2014 No: 29153) 21"nci maddesinde; bu Yönetmelik kapsamındaki yabancıların kayıtları sırasında kimliğine ilişkin belge sunamayan yabancının, aksi ispat edilinceye kadar beyanının esas alınacağı, fotoğraf, parmak izi ya da kimlik tespitine elverişli diğer biometrik verilerin esas alınıp merkezi veri tabanına kaydedileceği, mevcut biometrik verilerle eşleştirileceği, kayıt altına alınan yabancıların bilgilerinin derhal Göç İdaresi Genel Müdürlüğüne bildirileceği, yabancıların kayıt bilgilerinin doğum, ölüm, evlilik, boşanma, gönüllü geri dönüş gibi hallerde güncelleneceği, adres kayıt sistemine kaydedilecekleri düzenlemeleri getirilmiş, 22"nci maddesinde ise; kayıt işlemleri tamamlananlara, valilikler tarafından geçici koruma kimlik belgesi düzenleneceği, geçici koruma kimlik belgesi verilenlere, 25/04/2006 tarihli ve 5490 sayılı Nüfus Hizmetleri Kanunu kapsamında yabancı kimlik numarası verileceği belirtilmiştir.
6458 sayılı Kanun"un 121. maddesine dayanılarak çıkartılan Yabancılar ve Uluslararası Koruma Kanununun Uygulanmasına İlişkin Yönetmelik 17 Mart 2016 tarih ve 29656 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir.
Somut olayda ise; sanığın Suriye vatandaşı olduğu ve kendi beyanına göre kimlik bilgilerinin tespit edilmiş olduğunun anlaşılması, bu aşamada Suriye"ye yönelik adli yardımlaşma taleplerine Dışişleri Bakanlığınca yapılacak bildirime kadar ara verilmiş olması karşısında, sanığın resmi kimlik bilgilerinin diplomatik yazışmalarla belirlenemediği takdirde soruşturma makamınca sanığın beyanı üzerine tespit edilen kimlik bilgileri, dosya içerisindeki parmak izi ve fotoğraf kayıt formu ile sanığın temin edilen fotoğraflarının Göç İdaresi Genel Müdürlüğüne gönderilerek Geçici Koruma Yönetmeliğinin 21 ve 22. maddeleri uyarınca sanığın Türkiye"ye kabul edilen yabancılardan olup olmadığının ve varsa yabancı kimlik numarası ile adres kayıt sistemindeki kayıtlarının tespit edilmesi, şayet kimliği bu şekilde belirlenemiyorsa 6458 sayılı Kanun"un 91. maddesi uyarınca çıkartılan Geçici Koruma Yönetmeliği"nin 21. ve 22. maddeleri gereğince gerekli kayıtlarının yapılıp gecici koruma belgesi çıkarılıp gönderilmesi istenilerek belirlenen kimlikleri esas alınıp hükümlülüğüne karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2)Dosya kapsamına göre, sanığın Suriye"den getirdiğini beyan ettiği 232,4 gram esrarın, başka bir ülkeden Türkiye"ye getirildiğine ilişkin diğer sanık ..."ın soyut beyanı dışında herhangi bir delil bulunmadığı aşamada, sanığın suça konu uyuşturucu maddeyi Suriye"den getirdiğini söylerek ithal suçunu kendi beyanı ile ortaya çıkarması nedeniyle 5237 sayılı TCK" nın 192. maddesinin 1. fıkrası gereğince “uyuşturucu madde ithal etme” suçundan ceza verilemeyeceği, ancak sanığın sabit olan eyleminin “uyuşturucu madde ticareti yapma” suçunu oluşturduğu gözetilmeden TCK"nın 188. maddesinin 3. fıkrası yerine 1.fıkrası ile mahkûmiyet hükümü kurulması,
3)5237 sayılı TCK"nın 54/4. maddesi yerine, 54. maddesi uyarınca müsadere kararı verilmesi,
4)Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin ""11.11.2013"" yerine hatalı olarak ""10.11.2013 "" şeklinde yazılması,
5)Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 7242 sayılı Kanunla yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
6)Sanığa verilen adli para cezasının taksitlendirilmesine yer olmadığına karar verildikten sonra kararda “ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği” belirtilmeyerek TCK’nın 52/4. maddesinin son cümlesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA,
B)Sanık ... hakkında verilen hükmün incelenmesinde:
1)Dosya kapsamında yapılan incelemede; iddianamede, ""şüpheli ..."in suça konu esrar maddesini Suriye ülkesinden getirerek şüpheli ..."a bıraktığı, daha sonra Suriye ülkesine döndüğü, buradan da şüpheliyi arayarak bırakmış olduğu esrar maddesini satmasını istediğini, esrar maddesinin şüpheli ..."ın evinde bulunduğu sırada görevlilerce yapılan aramada ele geçirildiği, bu şekilde şüpheli ..."ın “uyuşturucu madde ticareti yapma” suçunu işlediği belirtilmiş; fiilin oluşturduğu suç “uyuşturucu madde ticareti” olarak gösterilmiş ve şüpheli ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 188. maddesinin 3. fıkrası uyarınca cezalandırılması istenilmiş olup, “uyuşturucu madde ithal etme” suçundan açılmış bir davanın bulunmadığı gözetilmeden hüküm kurulması,
2)Sanığın ikametinde ele geçirilen 232,4 gram esrarın, başka bir ülkeden Türkiye"ye getirildiğine ilişkin herhangi bir delil bulunmadığı aşamada, sanığın suça konu uyuşturucu maddeyi Suriye"den akrabası olan .... isimli şahsın getirdiğini söylerek ithal suçunu kendi beyanı ile ortaya çıkarması nedeniyle, 5237 sayılı TCK" nın 192. maddesinin 1. fıkrası gereğince “uyuşturucu madde ithal etme” suçundan ceza verilemeyeceği, ancak sanığın sabit olan eyleminin “uyuşturucu madde ticareti yapma” suçunu oluşturduğu gözetilmeden TCK" nın 188. maddesinin 3. fıkrası yerine 1.fıkrası ile mahkûmiyet hükmü kurulması,
3)5237 sayılı TCK"nın 54/4. maddesi yerine, 54. maddesi uyarınca müsadere kararı verilmesi,
4)Gerekçeli karar başlığında suç tarihinin ""11.11.2013"" yerine hatalı olarak ""10.11.2013 "" şeklinde yazılması,
5)Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 7242 sayılı Kanunla yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
6)Sanığa verilen adli para cezasının taksitlendirilmesine yer olmadığına karar verildikten sonra kararda “ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği” belirtilmeyerek TCK’nın 52/4. maddesinin son cümlesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 09.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.