MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, harcırah alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İş Mevzuatına tabi olarak çalışmakta iken davalının özelleşmesi nedeniyle memur olarak başka bir ile nakledilen davacıya davalının kuruluşuna dair 406 sayılı kanunun ek:29.maddesi gereğince harcırahın davalı tarafından ödeneceği uyuşmazlık konusu değildir.
Ancak mahkemece; 6245 sayılı Harcırah Yasası ve davalının Harcırah Yönetmeliğine göre talep edilip, hesaplanan bu alacağın, en yüksek mevduat faizi ile tahsiline karar verilmiştir. Anılan alacak 4857 sayılı İş Yasasının 34. maddesinde sayılan ve ücret niteliğinde olmayıp kanundan kaynaklanan bir alacak olması nedeniyle yasal faizi ile tahsiline karar verilmesi gerekirken, belirtilen şekilde faiz yürütülmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün HMK nun 370/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ:
Temyize konu olan kararın hüküm fıkrasında kabulüne karar verilen alacağın faizine ilişkin:
"..en yüksek mevduat faizi ile.." sözcüklerinin çıkartılarak yerine;
“ talep nedeniyle en yüksek banka mevduat faiz oranını aşmamak üzere yasal faizi...” kelimelerinin yazılması sureti ile hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 04.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.