Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/2371 Esas 2022/9161 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralanma
Hüküm : TCK'nın 89/1, 89/2-d, 22/3, 53/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 61/2. maddesine aykırı olarak, 5237 sayılı TCK'nın 22/3. maddesinin aynı Kanunun 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan sonra uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, sonuç ceza değişmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.''
5271 sayılı CMK’nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesinde yeniden düzenlenmiş olan "Basit Yargılama Usulü" başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan "Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı 2 yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebilir." şeklindeki düzenlemeye göre basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı ve bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada basit yargılama usulünün uygulanmamasına karar verilerek genel hükümlere göre yargılamaya devam edilip karar verildiği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Olay günü saat 20.10 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki araçla seyir halindeyken ışık kontrollü kavşağa geldiğinde kendisine kırmızı ışık yanmasına rağmen kavşağa girerek solundan kavşağa giren ... idaresindeki araca çarparak takla atmasına ve kendisi ile aynı istikamette seyreden ... idaresindeki araca çarpmasına neden olduğu, kaza nedeniyle ...’in aracında bulunan mağdur ...’in yüzünde sabit iz oluşacak şekilde ve mağdur ...’in basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmalarına neden olduğu , ... ve ...’in 19.10.2011 tarihli duruşmada sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçtikleri, kaza sonrası alınan doktor raporuna göre sanığın 104 promil alkollü olduğu tespit edilen olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin zamanaşımı dolduğuna, mağdurların şikayetlerinden vazgeçtiğine, cezanın sanığın ve ailesinin yıkımına neden olacağına ve saire ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde tanımlı hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün “1.” fıkrasının 4. paragrafının hükümden çıkartılmak suretiyle; sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün; isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 28.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.