Mahkemesi : Adana 4. İş Mahkemesi
Tarihi : 01/07/2014
Numarası : 2012/363-2014/559

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1.Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında
kalan temyiz itirazlarının reddine,
2.Davacı vekili, davacının 01/01/2004-27/03/2012 tarihleri arasında çalıştığını, ancak sigortasının 03/02/2005 tarihinde yapıldığını, iş akdine işlerin ağır olması, bir kısım alacakların ödenmemesi, maaşların geç ve düzensiz yatırılması sebebi ile haklı nedenle kendisinin son verdiğini, fesih sonrası hak ettiği alacakların ödenmediğini iddia ederek kıdem tazminatı ile yıllık izin, ücret, genel tatil ve fazla çalışma alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davacının, davalı şirket nezdinde 03/02/2005- 01/08/2006 ve 24/10/2007- 26/03/2012 tarihleri arasında iki dönem hizmet akdine bağlı olarak çalıştığı, iş sözleşmesinin davacı tarafından istifa dilekçesi vermek sureti ile sonlandırıldığı, bu nedenle kıdem tazminatı talep etme hakkı bulunmadığı gerekçesiyle kıdem tazminatının reddine karar verilmiştir.
Mahkemece davacının 03/02/2005-01/08/2006 tarihleri arasındaki ilk dönem çalışmasının istifa ile sona erdiği kabul edilmiştir. Davacı tarafından verilen istifa dilekçesinde davacının 31.08.2006 tarihinde ayrılmak istediği yazılı olup SGK kayıtlarında ise fesih tarihinin 01.08.2006 tarihi olarak bildirildiği görülmektedir. Davacının sigortadan çıkışı yapıldıktan sonraki bir tarihte istifa etmesi hayatın olağan akışına aykırı olduğundan istifa ettiğinin kabulü yerinde değildir. Diğer yandan davacı 24/10/2007- 26/03/2012 tarihleri arasındaki 2. dönem çalışmasını ücretler ödenmediğinden feshettiğini iddia etmiştir. Davalı davacının istifa ettiğine dair dilekçesine dayanmış, davacı alacaklarının ödeneceği söylendiğinden istifa dilekçesini yazdığını ifade etmiştir. Davalı tanıkları davacının başka bir işte çalışmak için ayrıldığını beyan etmişlerdir. Davacının 26.03.2012 tarihli istifa dilekçesi incelendiğinde fazla çalışma yapmadığını, haftada 45 saati geçen çalışması bulunmadığını, ulusal bayram genel tatillerde çalışmadığını, ücretlerinin zamanında bordro ile ödendiğini, işverenini ibra ettiğini, yeni bir iş bulduğundan iş sözleşmesini feshettiğini yazdığı görülmektedir. Dosya arasında davacının imzasını taşıyan boş bir ibraname de mevcuttur. Davacının bordrolarda fazla çalışma yaptığı görülmekte olup istifa dilekçesinde olmadığını ileri sürmesi, sadece “istifa ediyorum” diyerek eylemli feshetmesi veya 2006 yılında verildiği iddia edilen istifa dilekçesi gibi sadece ayrılacağını belirtmesi yeterli iken ibraname niteliğinde yukarıda yazılı ifadeler bulunması karşısında anılan çelişkiler nedeniyle istifa dilekçesinin iradesi dışında alındığı, haklı fesih sebebi mevcutken istifa dilekçesi vermesinin hayatın olağan akışına da aykırı olduğu kanaatine varıldığından davacının her iki çalışma dönemi dikkate alınarak kıdem tazminatı alacağının hesaplanarak çıkacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken kıdem tazminatı talebinin reddine karar verilmiş olması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 19.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.