Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/1032 Esas 2018/163 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacılar vekili, yönetim planının 3-7-40 ve 42. maddelerinin iptali ile ecrimisil istemiş, mahkemece 25/10/2001 ve 14/03/2003 tarihli yönetim planlarının 3-7-40 ve 42. maddelerinin iptaline, harcı ödenerek açılmış ecrimisil davası bulunmadığından bu konuda karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava yönetim planının bazı maddelerinin iptali istemine ilişkindir.
Dosyanın incelenmesinde, arsa sahipleri ile inşaat firması arasında yapılan 06.07.2000 tarih ve 07527 yevmiye nolu kat karşılığı inşaat sözleşmesinin “ortak mahallerin özellikleri” başlığı altında “müteahhit firma dilediği takdirde kapalı garaj yapacak ve kendisine ait mağazaların eklentisi olarak kabul edilecektir” hükmünün düzenlendiği ve sözleşme kapsamında arsa sahipleri tarafından 06.07.2000 tarih ve 07526 yevmiye nolu vekaletname ile “Kat Mülkiyeti Kanunu gereği kat irtifakını kurmaya, yönetim planı, proje v.s imzalamaya ve tescil ettirmeye” dair firmaya vekaletname verildiği, tapu müdürlüğünün Dairenin geri çevirme kararı üzerine 06.04.2016 tarihli yazısında 26.10.2001 tarih ve 9621 yevmiye nolu kat irtifakının 25.03.2003 tarih ve 2537 yevmiyesi ile terkin edildiği ve 25.03.2003 tarih ve 2603 yevmiye ile kat irtifakı tesisi edildiği, 26.10.2001 ve 9621 yevmiyeli ve 25.03.2003 tarih ve 2603 yevmiyeli iki ayrı yönetim planının gönderildiği, kat irtifaklarına esas evrakın ve belirtilen tarihlere ilişkin tapu kayıtlarının bulunmaması nedeniyle kat irtifakıyla birlikte yönetim planının terkini ve yeniden tescili aşamasında kat irtifakı maliklerinin aynı olup olmadığı, terkin ve tescil işlemlerine mevcut maliklerin muvafakatlarının bulunup bulunmadığı dosyadan tespit edilemediği, her iki yönetim planının 3. 7. 40. maddelerinde ortak alanların ve otoparkların tahsisinin, 42. maddede ise tahsisin süresinin belirlendiği, 2003 tarihli yönetim planında davalılara ait bir kısım kullanım alanlarının arttırıldığı anlaşılmaktadır.
Kat Mülkiyeti Kanunun 4. maddesinde ortak yerlerin konusunun sözleşme ile belirtilebileceği, 28. maddesinde yönetim planının yönetim tarzını, kullanma maksat ve amacını düzenlediği ve bütün kat maliklerini bağlıyan bir sözleşme hükmünde olduğu düzenlenmiştir. Kat Mülkiyeti Kanununa göre yönetim planı ile ortak alanların kullanımı bir veya kısım bağımsız bölüme bırakılabilir. Ayrıca, somut olayda inşaat sözleşmesinin ortak mahallerin özellikleri başlığı altında kapalı garajların durumu belirlenmiş, vekaletname ile de yönetim planı tanzimi ve tescili yetkisi de verilmiştir. O halde 26.10.2001 ve 9621 yevmiyeli nolu yönetim planı ile bir kısım ortak alanların davalılara ait bağımsız bölümlere bırakılması yasaya aykırı değildir. 25.03.2003 tarih ve 2603 yevmiye nolu yönetim planına ise o tarihteki kat irtifakı sahiplerinin rızalarının olup olmadığı dosya kapsamından tespit edilememektedir. Bu
itibarla mahkemece, 26.10.2001 ve 9621 yevmiyeli nolu yönetim planının 3.7.40 ve 42. maddeleri yönünden davanın reddine, 25.03.2003 tarih ve 2603 yevmiye nolu yönetim planının tescil tarihindeki tapu kayıtları ve tescile esas evraklar getirtilerek bu yönetim planı değişikliğine kat irtifakı maliklerinin muvafakatlarının bulunup bulunmadığı araştırılıp yönetim planı değişikliğinin usulüne uygun yapılıp yapılmadığı denetlenerek oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, 26.10.2001 ve 9621 yevmiyeli nolu (25.10.2001 düzenleme tarihli-mahkeme kararında 25.10.2001 yazılı) yönetim planı ile 25.03.2003 tarih ve 2603 yevmiye nolu (24.03.2003 düzenleme tarihli-mahkeme kararında 14.03.2003 yazılı) yönetim planının 3. - 7. - 40. ve 42. maddelerinin iptaline karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 16/01/2018 günü oy birliğiyle karar verildi.