Mahkemesi :İstanbul 9. İş Mahkemesi
Tarihi :21.03.2013
No :2006/1406-2013/127
Davacı :Sosyal Güvenlik Kurumu Başkanlığı adına Av. O.. K..
Davalı :M.. K..

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, kararında belirtilen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı avukatı ve davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara,toplanan delillere ve hükmün dayandığı geciktirici sebeplere göre davalının tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarını reddi gerekir.
2-Dava, 07.07.2005 tarihindeki trafik kazası sonucu vefat eden sigortalının hak sahiplerine bağlanan peşin sermaye değerli gelirin tamamının faiziyle tahsili istemine ilişkindir.
Davanın yasal dayanağı 1479 sayılı Yasanın 63. maddesidir.
5237 sayılı Yasanın 29. maddesi haksız tahrik indirimini düzenlemiş olup; anılan madde “haksız bir fiilin meydana getirdiği hiddet veya şiddetli elemin etkisi altında suç işleyen kimseye, ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası yerine onsekiz yıldan yirmi dört yıla ve müebbet hapis cezası yerine oniki yıldan onsekiz yıla kadar hapis cezası verilir. Diğer hâllerde verilecek cezanın dörtte birinden dörtte üçüne kadarı indirilir.” hükmünü içermektedir.
Davalının mahkûmiyetine ilişkin İstanbul 5. Ağır Ceza Mahkemesinin anılan ilamında; davalının taksirle adam öldürme eyleminin cezası iyi hal nedeniyle 5237 sayılı Yasanın 62. maddesi uyarınca 5 yıl hapis cezasından 1/6 oranından indirim yapılarak 4 yıl 2 ay"a indirilmiştir.
Mahkemece, davalının cezasından haksız tahrik indirimi yapılmamış olmasına rağmen 5237 sayılı Yasanın 62. maddesinin aynı Yasanın 29.maddesi gibi değerlendirilerek davalının tazminat sorumluluğundan 1/6 oranında indirim yapılmak suretiyle eksik rücu alacağına hükmedilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, 28.02.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.