Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava dilekçesinde, davacının anataşınmaz 8 nolu bağımsız bölüm ile 17,39 m2 büyüklüğündeki eklentisi depo ile birlikte 17.07.2012 tarihinde satın aldığını, ancak davacıya ait depoyu davalıların işgal etmesi nedeni ile depoyu kullanamadığını ileri sürerek, depoya davalılarca yapılan haksız işgalin önlenmesi ve eski hale getirilmesi istenilmiştir.
Mahkemece 17/05/2016 tarih ve 2016/115 E.- 2016/1145 K. sayılı ilam ile davalıların müdahalesinin kanıtlanamadığı gibi müdahalenin davalılar tarafından yapıldığını gösterir herhangi bir kayıt ve delil ibraz edilmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, davacı vekilinin temyizi üzerine Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 07/06/2018 tarih ve 2017/3378 E. - 2018/4440 K. sayılı ilamı ile “Dava konusu yerin hukuki niteliğinin tespiti ile 8 nolu bağımsız bölüme ait olup olmadığının ve 8 nolu bağımsız bölümün eklentisi olarak tapuya tescil edilip edilmediğinin ve yönetim planında 8 nolu bağımsız bölüme tahsis edilip edilmediğinin araştırılarak, varsa müdahalenin önlenmesi konusunda inceleme ve yerinde uygulama yapılarak, tarafların talep ve delilleri de tespit edildikten sonra gerekçeli bilirkişi raporu alınıp, projeye aykırılıklar tek tek tespit edilip, sonucunun değerlendirilerek hüküm kurulması gerekirken, eksik ve yetersiz inceleme ile hüküm kurulması nedeniyle” hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde davanın kabulü ile, davalıların ortak alan olduğu anlaşılan ..... Kat girişindeki holün sol tarafındaki bölüme eşya koymak suretiyle yapmış oldukları müdahalenin meni ile eşyaların bu alandan kaldırılmasına karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava müdahalenin önlenmesi istemine ilişkindir.
Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, mahkemece Kat Mülkiyeti Kanunu 18 ve 19. maddesi gözönünde bulundurularak ve bozmanın gereği yerine getirilerek davalıların anataşınmazın ortak alanına yaptığı müdahalenin menine karar verdiği anlaşılmakla, mahkemece kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak; mahkemece, yapılmasına hükmedilen işlemlerin yerine getirilmesi için davalı tarafa Kat Mülkiyeti Kanununun 33. maddesi hükmü uyarınca uygun süre verilmemesi doğru değil ise de, bu eksikliğin giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının ikinci bendinin sonuna gelmek üzere “tüm bu işler için davalılara 5 gün süre verilmesine” cümlesi yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı HMK"nın 370/2. maddesine göre düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 22/06/2020 günü oy birliği ile karar verildi.