Sahte fatura düzenleme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/4898 Esas 2020/7455 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Hüküm tarihinde, davanın görüldüğü yer mahkemesinin yargı çevresinde bulunan ... 1 Nolu L Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanığın, 5271 sayılı CMK"nin 193. maddesinin 1. fıkrası ile 196. maddesinin 5. fıkrası uyarınca, son oturumda hazır bulundurulması veya SEGBİS yöntemi ile duruşmaya katılmasının sağlanması ve hükmün yüzüne karşı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yokluğunda yargılamaya devam edilip hüküm kurulmak suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2- 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan açılan kamu davasında, sanığın yapılan sorgusunda “Bu firma ile ilgili daha önce başka bir mahkemede yargılandım. Ancak dosya numarasını bilmiyorum.” şeklinde beyanda bulunması karşısında; aynı mükellefiyete ilişkin aynı takvim yılı içerisinde birden fazla sahte fatura düzenleme fiilinin zincirleme suç içinde değerlendirilmesi gerekeceği dikkate alınarak; sanık hakkında aynı mükellefiyete ve aynı takvim yılına ilişkin sahte fatura düzenleme suçundan başkaca vergi suçu raporu düzenlenip düzenlenmediği, dava açılıp açılmadığının araştırılması, düzenlenmiş ise vergi suçu raporu ve eklerinin, açılmış ise dava dosyasının duruşmaya getirtilip incelenmesi, mümkün olması hâlinde davaların birleştirilmesi, aksi durumda bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dosya arasına alınması, sanığın fillerinin zincirleme suç niteliğinde olup olmadığı veya mükerrer dava açılıp açılmadığının belirlenmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik inceleme ve araştırma ile hüküm kurulması,
3- Kabule göre;
a) 08.02.2008 tarihinde yürürlüğe giren 5728 sayılı Kanun’un 276. maddesiyle değişik 213 sayılı VUK’nin 359/b maddesinde öngörülen cezanın alt sınırının 3 yıl hapis olduğu gözetilmeden, temel cezanın 18 ay olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayini yasaya aykırı,
b) 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 17/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.