Yağma Değişen vasfa göre - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/218 Esas 2018/448 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/218
Karar No: 2018/448
Karar Tarihi: 29.01.2018

Yağma Değişen vasfa göre - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/218 Esas 2018/448 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık bir kişinin konutta yağma suçu işlediği gerekçesiyle Ağır Ceza Mahkemesi tarafından mahkum edildiği belirtilen kararda, Anayasa Mahkemesi tarafından yapılan bir iptal kararıyla ilgili bilgi verilmiştir. TCK'nın 149/1-d maddesi yerine 148/1. maddeyle uygulama yapılması kararlaştırılmıştır. Dosya ve duruşma tutanakları incelenerek, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiş, usul ve yasaya aykırılık bulunmamıştır. Ancak sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin alınmasına hükmedilmesi hatalı bulunarak, hüküm bozulmuş, yargılama giderleri tahsil edilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK 149/1-d
- TCK 148/1
- Anayasa Mahkemesinin TCK'nın 53. maddesiyle ilgili iptal kararı
- CMK 5271'in 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Yönetmeliğin 8. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi

6. Ceza Dairesi 2015/218 E. , 2018/448 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma (Değişen vasfa göre)
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24/11/2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilebileceği değerlendirilerek yapılan incelemede,

Yağma suçunu konutta işlediği anlaşılan sanık hakkında, 5237 sayılı TCK"nın 149/1-d maddesi yerine aynı yasanın 148/1. maddesiyle uygulama yapılması, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hâkimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;

T.C. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunman ücretinin, yeterli ödeme gücü bulunmayan sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıktan alınmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısı ve sanık ... savunmanının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından yargılama giderlerinin tahsiline ilişkin bölümden “zorunlu müdafii giderinin” çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.