MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı erkek tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Taraflar arasında görülen Türk Medeni Kanunu"nun 166/4. maddesine dayanan boşanma davasının yapılan yargılaması sonunda; ilk derece mahkemesince, ortak hayatın yeniden kurulduğundan bahisle, davanın reddine karar verilmiştir. Hükme karşı davacı erkek tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuş ve bölge adliye mahkemesi istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiştir. Bölge adliye mahkemesinin kararı davacı erkek tarafından temyiz edilmiştir.
Türk Medeni Kanunu"nun 166/4. maddesine göre, boşanma sebeplerinden herhangi biriyle açılmış bulunan davanın reddine karar verilmesi ve bu kararın kesinleştiği tarihten başlayarak üç yıl geçmesi halinde, her ne sebeple olursa olsun ortak hayat yeniden kurulamamışsa evlilik birliği temelinden sarsılmış sayılır ve eşlerden birinin istemi üzerine boşanma kararı verilir. Ret kararının kesinleşmesinden başlayarak geçen üç yıl zarfında ortak hayatın yeniden kurulmuş olduğunun kabul edilebilmesi için, tarafların bu amaçla bir araya gelmiş ve birlikte yaşamış olmaları, evlilik birliğinin amacına uygun olarak tesis edilmiş olması, bu hususların delilerle ispatlanmış bulunması gerekir.
Davacı erkek tarafından daha önce açılan boşanma davası reddedilmiş, karar 10/06/2010 tarihinde kesinleşmiş; Türk Medeni Kanunu"nun 166/4. maddesine dayalı işbu dava ise 12/04/2016 tarihinde açılmıştır. Tarafların ilk boşanma davasının reddinden sonra biraraya geldiklerini ve ortak yaşamın yeniden kurulduğunu ispat yükü davalı kadındadır. Dosya kapsamındaki tanık beyanları, sosyal inceleme raporu ve diğer delillerin tetkikinden davacı erkeğin ayrı bir yerleşim yerinin olduğu, tarafların ayrı evlerde yaşadıkları, davacı erkeğin özellikle cumartesi günleri olmak üzere izin günlerinde ortak çocuklarla zaman geçirmek için davalı kadının evine geldiği, davalı kadının 13/02/2017 tarihli sosyal inceleme raporundaki beyanlarında çalışmadığını ve davacıdan aldığı nafaka ve davacının ortak çocuklarla eve gelirken yaptığı alışverişlerle geçimlerini sağladığını beyan etmesinden de anlaşıldığı üzere, davacı erkeğin kadına daha öncesinde hükmedilen nafakaları ödemeye devam ettiği anlaşılmış olup, taraflar arasındaki ortak yaşamın yeniden kurulduğu ispatlanamamıştır. Bu durumda, davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş ve kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeple Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesinin 17/04/2019 tarih, 2017/2785 esas ve 2019/769 karar sayılı kararının KALDIRILMASINA, Kdz.Ereğli Aile Mahkemesinin 07/04/2017 tarih, 2016/232 esas ve 2017/236 karar sayılı kararının BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 12.12.2019 (Prş.)