Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2009/11353 Esas 2010/1248 Karar Sayılı İlamı

6. Hukuk Dairesi
Esas No: 2009/11353
Karar No: 2010/1248
Karar Tarihi: 09.02.2010

Yargıtay 6. Hukuk Dairesi 2009/11353 Esas 2010/1248 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı, bir dükkânı kiralamış ancak kiracılık süreci sona erince dükkândan tahliye edilmek istenmiştir. Kiracının oğlu, kendine ait bir iş yeri açmak için bu dükkânı kullanmak istemiştir. Mahkeme, tahliye istemini reddetmiş ancak karar temyiz edilerek bozulmuştur. Mahkeme, geçici bir ihtiyacın tahliye nedeni olarak kabul edilemeyeceğini belirterek, davacının oğlunun işyeri ihtiyacını kanıtlaması gerektiğine karar vermiştir. Tanıkların beyanlarına göre ihtiyacın samimi olduğuna karar veren mahkeme, tahliye isteminin kabul edilmesi gerektiğine hükmetmiştir.
Kanun maddeleri: Tahliye istemlerinin karara bağlanmasında Borçlar Kanunu, Türk Medeni Kanunu ve Yargıtay Kararları uygulanır. Kiracının ihtiyacının doğruluğu ve zorunluluğu hüküm vermede önemli bir etkendir.

(Kapatılan) 6. Hukuk Dairesi 2009/11353 E. , 2010/1248 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı ve davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Uyuşmazlık, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi ve kira tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece istemin reddine karar verilmesi üzerine hüküm davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosya kapsamına, toplanan delillere ve hükümde yazılı gerekçeye göre davacının ve davalının kira tespiti isteminin reddine ilişkin hükme yönelik temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının tahliyeye yönelik temyiz itirazlarına gelince;
İhtiyaç iddiasına dayalı davalarda tahliyeye karar verilebilmesi için ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğunun kanıtlanması gerekir. Devamlılık arzetmeyen geçici ihtiyaç tahliye nedeni yapılamayacağı gibi henüz doğmamış veya gerçekleşmesi uzun bir süreye bağlı olan ihtiyaç da tahliye sebebi olarak kabul edilemez. Davanın açıldığı tarihte ihtiyaç sebebinin varlığı yeterli olmayıp, bu ihtiyacın yargılama sırasında da devam etmesi gerekir.
Olayımıza gelince; davacı vekili dava dilekçesinde, davalının 01.01.2002 başlangıç tarihli ve beş yıl süreli sözleşme ile kiracı olduğu ve restaurant olarak kiraya verilen dükkanda davacının oğlu ..."ın da aynı işi yapmak istediğini, işyerine ihtiyacı olduğunu bildirerek davalının kiralanandan tahliyesini istemiştir. Davacı tanıkları davacının oğlu ..."in halen ... isimli işyerinde asgari ücretle işçi olarak çalıştığını, buradan elde ettiği kazancın ailesini geçindirmeye yetmediğini, evli ve çocuklu olduğunu davacının oğlunun kendi adına işyeri açmak ve dava konusu dükkanda restaurant işletmek istediğini bildirmişlerdir. Davacının oğlunun asgari ücretle işçi olarak çalışması onun kendi adına işyeri açmasına engel olmadığı gibi ihtiyacının samimi olmadığını da göstermez. Dinlenen tanık beyanlarıyla ihtiyacın gerçek, samimi ve zorunlu olduğu anlaşıldığından mahkemece tahliye isteminin kabulüne karar vermek gerekirken yazılı gerekçe ile reddine karar verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 no"lu bentte yazılı nedenlerle kira tespiti isteminin reddine ilişkin hüküm kısmının ONANMASINA, 2 no"lu bentte yazılı nedenlerle tahliye isteminin reddine ilişkin hüküm kısmının BOZULMASINA ve onanan kısım için aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden davacı ve davalıdan alınmasına 09.02.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.