Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18956 Esas 2020/1434 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18956
Karar No: 2020/1434
Karar Tarihi: 22.01.2020

Kasten Yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18956 Esas 2020/1434 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kasten yaralama suçuyla mahkumiyetine karar verdi ancak, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmaması bozma nedeni olarak kabul edilmedi. Ancak, sanığın savunma hakkının kısıtlanması, sanığın hazır bulundurulmaması veya SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınmaması ve hak yoksunlukları nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varıldı. Bu sebeplerden dolayı, mahkeme kararı bozuldu. Kanun maddeleri ise şöyle: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesi, 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 196/2. maddesi, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/18956 E. , 2020/1434 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten Yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas sabıkası bulunduğu halde hakkında 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesindeki tekerrür hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1) Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, sanığın duruşmada hazır bulundurulması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden istinabe yoluyla aldırılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine aykırı davranılması,
2) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas ve 2017/247 sayılı kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 22.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.