Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/33479 Esas 2020/1445 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/33479
Karar No: 2020/1445
Karar Tarihi: 13.02.2020

Marka Hakkına Tecavüz - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/33479 Esas 2020/1445 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi tarafından marka hakkına tecavüz suçu işleyen sanığa verilen hüküm, temyiz edilmiştir. Dosya incelendikten sonra, başka bir neden olmadığı için temyiz isteği reddedilmiştir. Ancak, suç tarihi itibariyle yürürlükte olan 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 61/7. maddesine özel bir etkin pişmanlık hükmü eklenmiştir. Bu madde, sanığın satma veya satışa arz etme suçu için uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemiştir. Bu nedenle, sanık hakkında uzlaştırma kurumu uygulanması zorunludur. Karar gerekçesinde belirtilen alt sınırın aşılmasını gerektiren bir neden olmadığı için temel ceza, alt sınırda belirlenmiştir. Ancak, hüküm fıkrasında temel ceza teşdiden belirlenerek gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluşturulmuştur. Sanık hakkında kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak hak yoksunluklarına hükmedilmiştir. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin benzer maddelerin bazı hükümlerini iptal etmesi nedeniyle, bu durumun yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Bu nedenlerle, hüküm bozulmuştur ve dosya yeniden değerlendirilmek üzere mahkemesine gönderilmiştir. 676

19. Ceza Dairesi 2019/33479 E. , 2020/1445 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İstanbul 1.Fikrî ve Sınaî Haklar Ceza Mahkemesi
SUÇ : Marka Hakkına Tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde değişiklik yapılarak madde içeriğinden “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin çıkarılması nedeniyle özel bir etkin pişmanlık hükmü olan (suç ve karar tarihinde yürürlükte bulunan) 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/7. maddesinin aynı Kanun Hükmünde Kararnamenin 61/A maddesinde düzenlenen satışa arz etme veya satma suçu yönünden de uzlaştırma kurumunun uygulanmasına engel teşkil etmemesi, uzlaştırmanın soruşturma ve kovuşturmalarda mutlaka öncelikle uygulanması zorunlu bir maddi ceza hukuku ve ceza muhakemesi hukuku kurumu olması karşısında, sanık hakkında 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik CMK’nin 253. ve 254. maddelerinin uygulanması zorunluluğu,
Kabule göre de;
1-Kararın gerekçesinde “alt sınırın aşılmasını gerektiren bir neden görülmediğinden temel cezanın alt sınırdan tayin edildiği” belirtilmesine rağmen, hüküm fıkrasında temel ceza teşdiden belirlenmek suretiyle gerekçe ile hüküm arasında çelişki oluşturulması,
2-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 13.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.