Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2702 Esas 2020/7388 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2702
Karar No: 2020/7388
Karar Tarihi: 17.12.2020

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2702 Esas 2020/7388 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, resmi belgede sahtecilik suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezasına çarptırılmıştır. Sanık, ilk olarak istinaf başvurusunda bulunmuş ancak Bölge Adliye Mahkemesi tarafından istinaf başvurusunun esastan reddedilmiştir. Sanık, daha sonra temyiz başvurusunda bulunmuş ancak ilk derece mahkemesi tarafından temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak, Bölge Adliye Mahkemesi, temyiz dilekçesiyle ilgili Kanun'un ilgili maddesi uyarınca bir değerlendirme yapmamıştır. Bu nedenle, dosya mahalline iade edilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 286/2-a maddesi
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 296/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2020/2702 E. , 2020/7388 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Asıl karar; istinaf başvurusunun esastan reddi
Ek karar; temyiz talebinin reddi

Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, sanığın resmi belgede sahtecilik suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezasıyla mahkûmiyetine dair kurulan 03/12/2018 tarih ve 2018/418 (E) ve 2018/653 (K) sayılı ilamın sanık tarafından istinaf edilmesi üzerine,... Bölge Adliye Mahkemesi 18. Ceza Dairesince gerçekleştirilen inceleme neticesinde anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair 04/02/2019 tarih ve 2019/1285 (E) ve 2019/724 (K) sayılı kararın 5271 sayılı CMK’nin 286/2-a maddesi uyarınca kesin olarak verilmesinin ardından sanık tarafından sunulan 28/10/2019 tarihli temyiz dilekçesine istinaden, ilk derece mahkemesince temyiz talebinin reddine dair verilen 13/11/2019 tarihli 2018/418 (E) ve 2018/653 (K) sayılı ek karar temyiz edilmiş ise de;
İlk derece mahkemesi tarafından atılı suçtan dolayı sanığın neticeten 1 yıl 8 ay hapis cezası ile mahkûmiyetine ilişkin kurulan 03/12/2018 tarihli kararla ilgili istinaf incelemesini yapan Bölge Adliye Mahkemesince vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen 04/02//2019 tarihli hükmün 5271 sayılı CMK’nin 286/2-a. maddesi gereğince kesin olması nedeniyle hükümlünün temyiz dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince aynı Kanun’un 296/1. maddesi uyarınca değerlendirme yapılıp karar verilmesi gerekirken, bu konuda ilk derece mahkemesince verilen 13/11/2019 tarihli ek kararın hukuken geçersiz olduğu ve ortada temyiz incelemesine konu bir hüküm bulunmadığı anlaşıldığından, hükümlünün dilekçesiyle ilgili Bölge Adliye Mahkemesince değerlendirme yapılması için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADE edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 17.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.