MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın Kaldırılması


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş olup hükmün davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı alacaklı, 29.10.2008 başlangıç tarihli yazılı kira akdine dayanarak 03.09.2012 tarihinde haciz ve tahliye talepli olarak başlattığı icra takibi ile aylık 4.952,00 Dolardan 2009 yılı Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül ayları ve aylık 5.101,00 Dolardan 2009 yılı Ekim, Kasım, Aralık ile 2010 yılı Ocak, Şubat, Mart, Nisan ayları kira bedeli 55.515,00 Doların faiziyle tahsilini talep etmiş, ödeme emri davalı borçluya 06.09.2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davalı borçlu 11.09.2012 tarihli itiraz dilekçesinde, daha önce kesinleşen karar ile kira akdinin feshine ve tahliyeye karar verildiğini, bu nedenle alacaklı şirketin örnek 13 ödeme emri ile kira alacağı talebinde bulunmasının hukuken mümkün olmadığını, yetkili icra dairesinin de... icra daireleri olduğunu, müvekkili şirketin alacaklı olduğunu iddia eden şirkete herhangi bir borcu bulunmadığını bildirerek yetkiye, borca, faize ve ferilerine itiraz etmiştir. Ödeme emrine davalı borçlu tarafından itiraz edilmesi üzerine, davacı alacaklı icra Mahkemesi"ne başvurarak itirazın kaldırılması isteminde bulunmuştur.
Davalı borçlu, sözleşme yapılırken kiralananın bulunduğu AVM"yi 29.10.2008 tarihinde açmayı taahhüt ettiklerinden tarafların sözleşmede kira parasının ödenmesine bu tarihten itibaren başlanacağının kararlaştırıldığını, ancak taşınmazın bulunduğu AVM"nin geç açıldığını, buna rağmen bu döneme ait kira bedellerinin tahsili için de takip başlatıldığını, kira akdi daha önceki kararla fesih edildiğinden davacı tarafın kira sözleşmesine dayalı olarak örnek 13 ödeme emri ile icra takibi başlatmasının hukuken mümkün olmadığını, kiracılık ilişkisine dayalı olarak mecurun kullanımı ve tahliyesinin söz konusu olmadığını ileri sürerek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, borçlunun varlığını kabul ettiği kira sözleşmesinden doğan borcunun sona erdiğini yasal belgelerle ispatlayamadığından alacaklının iddiasında haklı bulunduğu gerekçesiyle İİK’nin 269/c. maddesi gereğince itirazın kaldırılmasına karar verilmiş, karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kira alacağının tahsili için başlatılan takibe itirazın kaldırılması istemine ilişkindir.
1-Dosya kapsamına, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerekçelere göre temyiz eden davalı tarafın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davalı vekilinin faize yönelik temyiz itirazları yönünden;
Taraflar arasında 29.10.2008 başlangıç tarihli, beş yıl süreli kira sözleşmesi konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Kira sözleşmesinin 7.4. maddesinde "kiracı, kira bedeli ve ferilerinin ödemelerini geciktirmesi halinde, geciktiği günler için kira bedeline ilaveten temerrüt faizi olarak gecikilen her gün için aylık kira tutarı esas alınarak bir günlük kira bedeli kadar gecikme faizi ödemeyi kabul ve taahhüt eder” düzenlemesi bulunmaktadır. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda takibe konulan 55.515,00 USD asıl kira alacağı için takip talebinde belirtilen yıllık % 6 faiz oranı üzerinden 03.09.2012 – 28.02.2015 tarihleri arasındaki 2 yıl 179 gün için 8.295,30 USD faiz hesaplanmış, mahkemece bu rapor hükme esas alınmıştır. Mahkemece, ödenmeyen aylar kira alacağına takip tarihine kadar olan dönem için faiz hesap edilmesi gerekirken, hatalı bilirkişi raporu esas alınarak takip tarihinden bilirkişi raporunun düzenlendiği tarihe kadar olan dönem için faiz hesaplanması doğru değildir. Bu durumda mahkemece, kararı yalnızca davalı borçlunun temyiz ettiği hususu da göz önünde bulundurulmak suretiyle, yukarıda belirtilen ilkeler doğrultusunda bilirkişiden yeniden rapor alınarak sonucuna göre karar verilmesi gerekir.
Ayrıca, dava itirazın kaldırılması istemine ilişkin olup, tahliye istemi bulunmadığı halde mahkemece gerekçeli karar metninde “kiralanan taşınmazın tahliyesi yönündeki istemin kabulüne” şeklinde gerekçe yazımı doğru değildir.
SONUÇ; Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE, 2 nolu bentte yazılı nedenle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428 ve İİK.nın 366.maddesi uyarınca kararın BOZULMASINA,taraflarca İİK"nun 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 20.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.