MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
Ek karar; 2017/40 (E) ve 2017/417 (K)
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

... 4. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 23.03.2010 tarih, 2009/762 esas ve 2010/225 sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık ve mühür bozma suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerinin katılan vekili tarafından temyizi üzerine dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na geldiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 19/07/2012 tarihli kararı ile “Hırsızlık” suçu için 6352 sayılı Kanun’un 2/1-2. maddesi uyarınca uyarlama yargılaması yapılmak üzere dosyanın Mahkemesine iade edildiği, mühür bozma suçu bakımından ise herhangi bir inceleme yapılmadığı, ancak Mahkeme’nin 2012/1160 esas ve 2013/40 karar sayılı kararı ile sehven mühür bozma suçu da yeniden ele alınarak yargılama yapıldığı, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği ve bu kararın 26/02/2013 tarihinde kesinleştiği, sanığın denetim süresi içinde işlediği ikinci suçtan dolayı yapılan yargılama neticesinde mahkumiyetine hükmolunarak hükmün açıklanması için ... 4. Asliye Ceza Mahkemesi’ne ihbarda bulunulduğu, Mahkemece duruşma açılarak sanık hakkında verilen hükmün açıklandığı anlaşılmakla; mühür bozma suçundan verilen ilk mahkumiyet hükmüne yönelik katılan vekilinin temyiz talebi ile ilgili olarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından bir karar verilmediğinden, Mahkeme’nin 2012/1160 esas ve 2013/40 karar sayılı “Hükmün açıklanmasının geri bırakılması” kararının hukuken yok hükmünde olduğu anlaşıldığından, katılan vekilinin 23.03.2010 tarih, 2009/762 esas ve 2010/225 karar sayılı ilk mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen mühür bozma suçunun cezasının miktarı ve üst sınırı itibarıyla 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e maddesinde öngörülen dava zamanaşımının, kesen son işlem olan mahkumiyet karar tarihinden (23/03/2010) temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 16.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.