Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/4571 Esas 2019/12246 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/4571
Karar No: 2019/12246

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/4571 Esas 2019/12246 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi'nin verdiği 2019/4571 E., 2019/12246 K. numaralı karar, bir karşılıklı boşanma davasına ilişkindir. Davacı-karşı davalı erkek tarafından asıl davanın reddi, karşı davanın kabulü yönünde karar verilmiştir. Davalı-karşı davacı kadın ise tazminat ve nafakaların miktarları ile kişisel ilişki yönünden temyiz etmiştir. Mahkeme, davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğunu belirterek Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun bir tazminat miktarı tayin edilmesi gerektiğine hükmetmiştir. Kararın kullanılan kanun maddeleri: Türk Medeni Kanunu m. 174/1, Türk Medeni Kanunu m. 174/2, Türk Medeni Kanunu m. 4, Türk Borçlar Kanunu m. 50, Türk Borçlar Kanunu m. 51.

2. Hukuk Dairesi 2019/4571 E. , 2019/12246 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından, asıl davanın reddi, karşı davanın kabulü yönünden; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise tazminatlar ve nafakaların miktarları ile kişisel ilişki yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin tüm, davalı-karşı davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple bölge adliye mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, ilk derece mahkemesi kararının BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Hasan"a yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Raziye"ye geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.12.12.2019 (Prş.)