Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11791 Esas 2019/5987 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/11791
Karar No: 2019/5987
Karar Tarihi: 21.03.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/11791 Esas 2019/5987 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hayvan otlatması sırasında müşteki ile tartışmış ve birbirlerine hakaret etmiştir. Bu tartışma sonucunda sanık müştekiyi yaralamıştır. Ancak, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı belirlenemediğinden, bu durum sanık lehine haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirmektedir. Ayrıca, sanığın savunma hakkı kısıtlanmıştır ve 5237 sayılı TCK'nin bazı maddeleri iptal edildiği için hukuki durumu yeniden değerlendirilmelidir. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nin 29, 53, 87/1-son maddeleri, 5271 sayılı CMK'nin 226. maddesi, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2018/11791 E. , 2019/5987 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Olay tarihinde tarlalarına, hayvan otlatılması suretiyle zarar verilen sanığın, yakın bir yerde müştekiyi hayvanlarını otlatırken görmesi üzerine aralarında tartışma çıktığı ve birbirlerine karşılıklı hakaretler bulundukları sonrasında meydana gelen kavgada sanığın, müştekiyi yaraladığı olayda, ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda taraflar arasında farklı beyanların bulunduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas, 2002/367 Karar sayılı kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği halde bu hususun karar yerinde tartışılmasız bırakılması,
2) Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas- 2017/247 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.