MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

TÜRK MİLLETİ ADINA

Davacı, asıl ve birleşen davaların iş kazası sonucu maluliyetten doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin asıl ve birleşen davalarda kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere, temyiz kapsamı ve temyiz nedenlerine göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2- Dava 17/11/2003 tarihinde sigortalının iş kazasından maluliyeti nedeniyle maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile, davacı lehine 343,71 TL maddi ve 3.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihi olan 17.11.2003 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Dosya kapsamına göre davacı sigortalının, kalıp ustası olarak çalışırken 17/11/2003 tarihinde iskeleden düşmesi neticesinde iş kazası geçirdiği, Adli Tıp Genel Kurulunun 18/12/2014 tarihli raporuna göre iyileşme süresinin 17.11/2003- 17/11/2005 tarihleri arasında 24 ay uzayabileceği, 17.11.2005 tarihi ile 09.03.2009 tarihleri arasında ise %17 oranında malul kaldığı, bu tarihten sonra maluliyeti gerektirecek arızası olmadığının tespit edildiği, iş kazasının gerçekleşmesinde davacının %30 oranında müterafik kusurunun bulunduğu, yargılamanın devamında davacının 09.10.2011 tarihinde vefat ettiği, hesap bilirkişiden alınan 22.02.2016 tarihli raporda davacının ücretinin asgari ücret olarak dikkate alınarak bilinen yaşam sonuna kadar hesap yapıldığı ve kurumdan bildirilen gelirlerin rücuya kabil kısımlarının tazminat alacağından tenzil edildiği anlaşılmıştır.
İş kazası sonucu maluliyete dayalı maddi tazminatının hesaplanmasında, gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Çalışma yaşamında daha az vergi ya da sigorta pirimi ödenmesi amacıyla zaman zaman iş sözleşmesi veya ücret bordrolarında gösterilen ücretlerin gerçeği yansıtmadığı görülmektedir. Öte yandan, gerçek ücretin ise; işçinin kıdemi ve yaptığı işin özelliği ve niteliğine göre işçiye ödenmesi gereken ücret olduğu, işyeri veya sigorta kayıtlarına geçmiş ücret olmadığı Yargıtay’ın yerleşmiş görüşlerindendir. Bu durumda gerçek ücretin tespiti önem kazanır.
Somut olayda, davacının olay tarihinde kalıp ustası olarak çalışırken iş kazası geçirdiğinin sabit olduğu dikkate alındığında asgari ücret dikkate alınarak yapılan hesap hakkaniyete uygun olmamıştır.
O halde Mahkemece yapılacak iş, hakkaniyete uygun ücretin tespiti açısından daha önce emsal ücret araştırması kapsamında Bayındırlık ve İskan Bakanlığı İl Müdürlüğünden yapılan araştırma dikkate alınarak bildirilen ücreti hesaba esas ücret olarak dikkate alarak yapılacak hesaba itibarla maddi tazminat istemi hakkında bir karar vermekten ibarettir.
2- Öte yandan gerek mülga B.K"nun 47 ve gerekse yürürlükteki 6098 sayılı T.B.K’nun 56. maddesinde hakimin bir kimsenin bedensel bütünlüğünün zedelenmesi durumunda, olayın özelliklerini göz önünde tutarak, zarar görene uygun bir miktar paranın manevi zarar adı ile ödenmesine karar verebileceği öngörülmüştür. Hakimin olayın özelliklerini göz önünde tutarak manevi zarar adı ile zarar görene verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 26.06.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı’nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Hakimin bu takdir hakkını kullanırken, ülkenin ekonomik koşulları tarafların sosyal ve ekonomik durumları paranın satın alma gücü, tarafların kusur durumu olayın ağırlığı davacının sürekli iş göremezlik oranı, işçinin yaşı, olay tarihi gibi özellikleri göz önünde tutması, hükmedilecek tutarın manevi tatmin duygusu yanında caydırıcılık uyandıran oranda olması gerektiği de söz götürmez.
Bu açıklamalar doğrultusunda davacı lehine takdir edilen manevi tazminatın da az olduğu açıktır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davalıya yükletilmesine, 01/10/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.